Nieuws

Open brief verschenen op De Standaard:

Ondertekenaars: volksvertegenwoordigers die een wetsvoorstel hebben ingediend en professoren van faculteiten geneeskunde en rechten

Volgens een recente peiling is een grote meerderheid van de Belgen voor een schrapping van abortus uit het strafwetboek.

“Een wanbedrijf tegen de orde der familie en tegen de openbare zedelijkheid”. Dat is hoe abortus in 2018 wordt omschreven in het Belgisch strafwetboek.

Dat klinkt behoorlijk verbazingwekkend, maar het staat er wel degelijk zo. 28 jaar na de wet Lallemand-Michielsens (1) is abortus in België slechts gedeeltelijk gedepenaliseerd. Voor elke betrokken vrouw en het medisch personeel blijven artikelen 350 en 351 van het strafrecht van toepassing indien de voorwaarden van de wet van 1990 overtreden zijn. Met gevangenisstraf of boete als mogelijk gevolg.

Medische ingrepen die verband houden met zwangerschapsafbreking horen niet thuis in het strafwetboek. Sommige voorwaarden zijn bovendien achterhaald en niet toepasbaar. Dat het bijvoorbeeld een arts toekomt om de nood van een vrouw te constateren. Of dat die verplicht geïnformeerd moet worden over de mogelijkheid om haar kind bij de geboorte te laten adopteren. Of de maximale termijn van 12 weken zwangerschap. De verplichte bedenktijd van 6 dagen mag niet ingekort worden na de eerste consultatie, hoe laat die ook in de zwangerschap gebeurt, wat voor een vrouw een race tegen de klok kan betekenen.

Komt daar nog bij dat elke arts een gewetenskwestie kan inroepen en niet verplicht is om door te verwijzen naar een collega die wel een abortus wil uitvoeren.

Dat is echt niet meer van deze tijd. In de Kamercommissie Justitie zijn de laatste twee jaren zes wetsvoorstellen neergelegd. Maar tot vandaag zijn die helaas zonder gevolg gebleven. (2). Er is zelfs geen debat ten gronde gevoerd, wat tot de huidige blokkage van het dossier heeft geleid.

Hoe moeten we die Belgische specificiteit begrijpen, terwijl in Nederland, Frankrijk en Luxemburg deze kwestie zonder probleem werd geregeld ? Betekent dit dat de Belgen nog zouden aarzelen om abortus als een medische ingreep te beschouwen eerder dan als een strafrechtelijke overtreding? Is het dan nog steeds niet aan vrouwen om zelf te beslissen wanneer, hoe, en hoeveel kinderen ze willen ?

Is er echt zoveel misbruik te vrezen ? Over wie gaat het eigenlijk, als men het daarover heeft? Is die vrees terecht en wordt die door de meerderheid van de bevolking gedeeld? Wat denken de Belgen echt over abortus in 2018?

Een recente peiling bij 1000 representatieve respondenten geeft daarop een duidelijk antwoord :

•  75% van de ondervraagden weet niet dat abortus nog steeds als misdrijf in het strafwetboek staat.
•  75% vindt dat abortus niet als misdrijf moet beschouwd worden, maar als een medische kwestie.
• Abortus uit het strafwetboek is de wens van twee derden van de ondervraagden in alle categorieën van de bevolking, volgens geslacht, leeftijd, taal, gewest, opleiding, gezinssamenstelling en godsdienst.
•  60 % van de ondervraagden denkt dat het weigeren van een veilige en wettelijke abortus een daad van geweld tegenover de vrouwen betekent.
• Voor meer dan drie Belgen op vier komt de beslissing tot zwangerschapsafbreking de vrouw toe, wat ook de mening van haar omgeving is.

In Europa en de wereld staan vrouwenrechten en meer bepaald het recht op abortus duidelijk onder druk. Sommige Europese lidstaten zoals Polen, Hongarije en Italië komen nu terug op verworven rechten op dit vlak. Maar de resultaten van deze peiling tonen duidelijk aan dat een grote meerderheid van de Belgen abortus uit het strafwetboek wil en een wet verkiest over zwangerschapsafbreking in het kader van de volksgezondheid.

Als volksvertegenwoordigers en professoren van verschillende Nederlandstalige en Franstalige faculteiten geneeskunde en rechten denken we dat het hoog tijd is om rekening te houden met de evolutie van de publieke opinie sinds 1990. Nu is het moment aangebroken om vrouwen die voor abortus kiezen te steunen met een wet die aan hun behoeften beantwoordt, zonder hindernissen of schuldgevoel.

Marc Abramovicz (Génétique Médicale, ULB)
Jean-Jacques Amy ( Em.professor, VUB)
Patricia Barlow (Chef de Clinique Gynécologie-obstétrique, CHU St Pierre)
Georges Bauherz (Neurologue, Vice-président du Comité d’’éthique Hôpitaux IRIS Sud)
Corinne Bouuaert (prof. Département de Médecine générale de l’ULG)
Marc Cosyns (UGent/Abortuscentrum Gent)
Jan De Maeseneer (Em.professor, Huisartsgeneeskunde en eerstelijnszorg, UGent)
Pierrede Maret (pro-recteur, ULB)
Petra De Sutter (professor, UGent)
Anne Dedry (Groen)
Christine Defraigne (président du Sénat, MR)
Annick Delvigne (gynécologue CHC, Liège)
Yvon Englert (recteur, ULB)
Philippe Fouchet (ancien Doyen de la Faculté des Sciences psychologiques et de l’éducation, ULB)
Nicole Gallus (prof. Unité de droit familial, Centre de droit privé, ULB)
Muriel Gerkens (Ecolo)
Susann Heenen-Wolff (prof. Psychanalyste, UCL)
Jacqueline Herremans (Membre du comité National de Bioéthique)
Piet Hoebeke ( professor, Ugent)
Peter in ’t Veld (Decaan faculteit Geneeskunde en farmacie, VUB)
Karin Jiroflée (Sp.a)
Karine Lalieux (PS)
Yves-Henri Leleu (prof. ULB et ULG)
Laurent Licata ( Vice-recteur à la politique académique et à la gestion des carrières, en charge de la politique de diversité et de genre)
Yves Louis ( Secrétaire Général de l’ABSyM- Association Belge des Syndicats Médicaux)
Michel Magits (Em.professor, VUB)
Olivier Maingain (DéFI)
Nathalie MASSAGER (prof. Faculté de droit de l’ULB)
Danièle Meulders (prof. économie du genre, ULB)
Caroline Pauwels (rector, VUB)
Guido Pennings (professor, Ugent)
Kristien Roelens (professor, Ugent)
Serge Rozenberg (Clinical Professor and Head – Department of Obstetrics & Prof. Gynecology- CHU ST Pierre, ULB-VUB)
Annemie Schaus (vice-recteur, Centre du droit Public, ULB)
Marco Schetgen (Doyen de la Faculté de médecine, ULB)
Marleen Temmerman (professor, Ugent)
Carina Van Cauter (Open VLD)
Rik Van De Walle (rector, Ugent)
Marco Van Hees (PTB/PVDA)
Dan Van Raemdonck (Linguistique française, ULB)
Anne Verougstraete (gynaecologe, VUB-ULB)
Steven Weyers (professor, Ugent)

(1) Wet van 3 april 1990 betreffende de zwangerschapsafbreking
(2) Voorstellen neergelegd door Défi, PS, ECOLO-GROEN, Sp.a, Open VLD en PTB-PVDA sinds mei 2016

Ook verschenen in de Pers

Voor de meerderheid van de Belgen mag abortus uit de strafwet op knack.be