Vrijwilligers van bij ons
Vrijwilligers bij Topaz
Artikel verschenen in deMens.nu Magazine jg8 nr4
“Alles kan, maar niets moet” is de leuze van het dagcentrum Topaz in Wemmel. In een huiselijke sfeer worden hier ‘gasten’ met een levensbedreigende ziekte opgevangen. Ze vinden er steun bij tal van vrijwilligers, lotgenoten en professionele medewerkers. Marina Van Haeren en Annemie Geeurickx vertellen met veel warmte over hun engagement als vrijwilliger.
Joke Goovaerts
Vrijwilliger Marina Van Haeren
Hoe ben je als vrijwilliger bij Topaz terechtgekomen?
Marina Van Haeren: Als gewezen algemeen directeur van deMens.nu ken ik de werking van Topaz al meer dan twintig jaar. Tegen Wim Distelmans heb ik altijd gezegd: “Als ik met pensioen ga, kom ik hier soep maken.” En ik ben die belofte nagekomen. Topaz heeft een grote maatschappelijke functie. Hier kunnen de gasten een dag op een gezellige manier doorbrengen. Ik doe nog vrijwilligerswerk in de sociaal-culturele sector, daarom heb ik goed nagedacht over hoeveel tijd ik bij Topaz werk. Toen ik kon starten, was er nood aan keukenhulp op woensdag. Ik ga om de veertien dagen. In mijn agenda staat op woensdag een grote T, want ik doe dat echt heel graag.
Wat is je persoonlijke drijfveer?
Marina: Ik ben altijd als vrijwilliger actief geweest, maar dan meer in het socioculturele veld. Ik kom uit de non-profitsector en die valt of staat met vrijwilligersengagementen. Ik heb daar altijd zeer veel respect voor gehad. En waarom ben ik, naast die belofte aan Wim Distelmans, ook nog vrijwilliger bij Topaz? Ik ben zelf erg ziek geweest, maar ik vond altijd de moed om te blijven vechten. Ik kreeg veel hulp en ik wilde iets terugdoen met een positieve ingesteldheid. Als ik in mijn auto stap, ben ik vaak moe, maar toch heb ik een goed gevoel: die gast zag er vandaag zo gelukkig uit of dat was een goed gesprek. Dit vrijwilligerswerk geeft zin aan mijn leven en door mijn enthousiasme overtuig ik ook anderen om hier als vrijwilliger te helpen.
Wat zijn jouw taken bij Topaz?
Marina: Voor mij is dat vooral het keukenwerk. Je stelt mee het menu op, je kookt samen, je dekt de tafel en ruimt alles af. Veel mensen komen vanuit een woonzorgcentrum en genieten hier van de huiselijke sfeer. In de namiddag zijn er creatieve ateliers. Maar dat is niets voor mij en ook bepaalde gasten hebben er geen nood aan. We babbelen dan gezellig bij een tasje koffie. Af en toe is er een uitstap en als het past in mijn agenda, ga ik mee.
Zijn er goede en slechte momenten?
Marina: Slechte momenten zijn er uiteraard. Ik luisterde altijd geboeid naar de levensloop van een tafelgenote. Toen ik vernam dat ze overleden was, kwam dat hard aan. Maar als vrijwilliger kan je bij Topaz een beroep op een psycholoog doen. Een echt kippenvelmoment krijg ik als een gast na een jaar vechten toch weer kan stralen en vakanties plant. Ik voel mij hier goed, samen met de andere vrijwilligers; de toffe babbels in de keuken wil ik niet missen. Dankzij de inzet van meer dan zestig vrijwilligers is het centrum elke weekdag open.
Vrijwilliger Annemie Geeurickx
Hoe ben je als vrijwilliger bij Topaz terechtgekomen?
Annemie Geeurickx: Ik heb negenentwintig jaar in Opwijk in de thuisverpleging gewerkt en daarna nog tien jaar in de palliatieve thuiszorg in Dendermonde. Vele mensen zijn vereenzaamd, zeker wanneer ze ernstig ziek zijn. Ze komen niet meer buiten en hebben bijna geen sociale contacten meer. In al die jaren heb ik aangevoeld dat er een tekort was aan plaatsen waar mensen elkaar kunnen ontmoeten en omringd worden met warmte en zorg. Ook voor mantelzorgers is dat belangrijk. Zo worden ook zij ontlast en houden ze de zorg voor hun familielid langer vol. Ik heb altijd met het idee gespeeld om die nood als vrijwilliger mee te helpen invullen. Centra zoals Topaz zijn echt broodnodig en zouden er ook op andere plaatsen moeten komen.
Wat is je persoonlijke drijfveer?
Annemie: Ik heb het geluk gehad om gezond te zijn en te blijven, en ben daar heel dankbaar voor. Daarom wil ik me graag inzetten om anderen te helpen die door ziekte heel wat moeten missen. Ik heb een goed gevuld leven met mijn kinderen en kleinkinderen, de contacten met vrienden, maar er ontbrak iets. Ik kom hier nu om de twee weken één dag helpen en dat engagement geeft meer zin aan mijn leven. Telkens als ik hier binnenstap, valt mij de zorg en aandacht voor elkaar op en dat is hartverwarmend. Er zijn geen verplichtingen, niets moet. Er is geen druk en dat is belangrijk wanneer je de beslissing neemt om vrijwilliger te worden. Je wordt hier goed ondersteund, naar waarde geschat en gerespecteerd.
Wat zijn jouw taken bij Topaz?
Annemie: Vermits ik altijd in de verpleging heb gestaan, wilde ik mijn steentje hier graag op een andere manier bijdragen. In de keuken maken we samen het eten klaar en dekken we de tafel. Ondertussen is er ook tijd voor een babbel met de gasten over hun thuissituatie en over de dagdagelijkse dingen. Er wordt ook veel gelachen en gefeest. Na het werk in de keuken drinken we samen iets, maken we een wandeling of spelen we een gezelschapsspel.
Zijn er goede en slechte momenten?
Annemie: Er is de machteloosheid wanneer iemand het emotioneel moeilijk heeft of zienderogen achteruitgaat. Maar ik zie ook telkens weer duizend-en-een kleine dingen die mij sterk ontroeren. Wat ik het mooist vind, is de zorg voor de gasten onder elkaar: een servet omdoen bij iemand die makkelijk morst, de sla fijnsnijden bij een tafelgenoot met slikproblemen … Mensen helpen elkaar en iedereen voelt zich op een of andere manier nuttig. Dit vrijwilligerswerk bij Topaz geeft een meerwaarde aan mijn leven.
Vrijwilliger worden bij Topaz?
Vrijwilligers kunnen op vele manieren helpen: van een praatje slaan over ’s middags helpen koken tot mensen vervoeren van en naar het dagcentrum. Er zijn regelmatig overlegmomenten met de professionele staf en er is mogelijkheid tot individuele begeleiding en coaching.
Interesse? Stuur een mailtje naar vrijwilligers@forumpalliatievezorg.be of telefoneer naar 02 456 82 09.
Meer informatie vind je bij Topaz zelf.
Foto bovenaan © Shutterstock.com
