“Mondige, kritische mensen verbinden”
Artikel verschenen in deMens.nu Magazine jg10 nr2
De Oudstudentenbond van de Vrije Universiteit Brussel zet zich in om de banden tussen oud-studenten te versterken. OSB bestaat inmiddels meer dan vijftig jaar en telt duizend vijfhonderd leden. Hoe is het om als jonge vrijwilliger bij die vereniging aan de slag te gaan? We vroegen het aan Max Nijs, met zijn zevenentwintig jaar een van de jongste bestuurders van OSB en zelf zo’n anderhalf jaar geleden afgestudeerd.
Liselotte Heesters
Waar kijk je met de meeste voldoening op terug aan de VUB?
Max Nijs: Een moeilijke vraag, want dan zou ik tussen iets academisch en iets niet-academisch moeten kiezen. Er waren zoveel mooie ervaringen. In het secundair volgde ik technisch onderwijs en heb ik nooit veel moeten studeren. Ik vroeg mij dan ook af of ik universitaire studies wel zou aankunnen. Om dan na zeven jaar met twee masterdiploma’s op zak af te studeren, dat beschouw ik toch wel als een absoluut hoogtepunt. In 2012 ben ik aan de VUB begonnen met de bachelor Politieke Wetenschappen, vandaaruit stroomde ik door naar de master Politieke Wetenschappen en vervolgens naar de master Bedrijfskunde.
Als ik terugblik op niet-academische herinneringen, dan denk ik aan alle Sint-Verhaegenvieringen die ik heb meegemaakt, alle feestjes die we hebben georganiseerd en alle evenementen die we uit onze hoed toverden. Gewoon omdat het kon en omdat je er als student gelukkig tijd voor hebt. Je kan daar heel creatief mee omgaan. Ik genoot ervan om zaken gewoon te doen zoals ze in je opkomen. Dat is een vrijheid die je toch minder hebt als je eenmaal aan het werk bent.
Is die vrijheid een gemis nu je geen student meer bent?
Max: Het is niet zozeer de vrijheid die ik mis, maar wel de mogelijkheid om je spontaniteit volledig haar gang te laten gaan. Ook al heb ik een leuke job met een creatieve invulling, waarbij ik als technologieconsultant bij Deloitte veel vrijheid krijg, je komt nooit meer in zo’n ruim kader terecht als gedurende je studententijd.
Wat is je motivatie om nu aan vrijwilligerswerk te doen?
Max: Dat moet je eigenlijk breder bekijken. In de eerste plaats werk ik graag met mensen samen. Via mijn vrijwilligerswerk ontmoet ik mensen met wie ik anders niet in contact zou komen. Zij hebben een andere manier van aanpakken, en dat vind ik boeiend. En specifiek wat OSB betreft: na zeven jaar aan de VUB ben ik de universiteit een warm hart gaan toedragen. Ik ben ervan overtuigd dat er onder VUB-alumni een soort van gedeelde visie is en dat velen van hen het de moeite waard vinden om de contacten in stand te houden.
Hoe ben je dan bij OSB beland?
Max: Ik heb zelf een heel actief studentenleven achter de rug, waardoor ik er makkelijk inrolde. Toen ik zowat een jaar was afgestudeerd, vroeg een medebestuurder me of ik het interessant zou vinden om bij OSB als vrijwilliger aan de slag te gaan. Voor een organisatie als OSB is het goed om mensen aan te trekken die een soort ambassadeur voor de jonge generatie afgestudeerden kunnen zijn. Dat leek me heel boeiend om te doen, ook al omdat ik tijdens mijn studententijd aan de VUB met heel wat mensen in contact ben gekomen.
“Je ergens betrokken bij voelen,
een intrinsieke motivatie”
Heb je als actieve student bepaalde ervaringen opgedaan die je nu als bestuurder van OSB van nut zijn?
Max: Er zijn zeker ervaringen uit je studententijd die je nadien kan benutten, ook wanneer het om vrijwilligerswerk gaat. Werken met vrijwilligers is een heel ander gegeven dan functioneren in een organisatie waar mensen in loondienst werken. Mensen hebben een intrinsieke motivatie om dingen te doen, vaak omdat ze zich ergens bij betrokken voelen. Dat is een belangrijke motivator. Veel mensen doen naast hun beroep aan vrijwilligerswerk, waar ze zich onbezoldigd voor inspannen. Dat geldt evenzeer voor het werk dat studenten in het verenigingsleven op zich nemen, wat ook een inspanning is die zij naast hun studies leveren.
“Zoveel mooie ervaringen“
Wat zou je willen bereiken met je engagement bij OSB?
Max: Door covid-19 heb ik nog niet veel kunnen realiseren en ben ik mij nog aan het inwerken in de organisatie. Het is dus nog afwachten in welke richting OSB zal verdergaan. Het contact tussen alumni verbeteren is voor mij persoonlijk alvast een van mijn doelstellingen. En dan heb ik het niet alleen over diegenen die als VUB-student heel actief zijn, en die nadat ze afgestudeerd zijn wel hun contacten blijven onderhouden. Ik bedoel echt het brede alumninetwerk dat ook Erasmus- en uitwisselingsstudenten omvat, die toch ook een gemeenschappelijke band met hun alma mater delen. Daar kan je als alumni-organisatie vast en zeker aan werken.
Hoe is die band tussen oud-studenten en de VUB doorgaans?
Max: Dat is een bestendige band. OSB bestaat al zo lang als de VUB bestaat, en dan kan je je natuurlijk afvragen waarom dat over alle jaren heen geen gigantisch alumninetwerk van studenten is. Je komt er vaak die mensen tegen die ook actief waren in de studentenverenigingen. Die belanden dan bij OSB, ze treden er toe tot het bestuursorgaan of tot dat van andere alumniverenigingen. De moeilijkheid bestaat erin dat mensen wel gestimuleerd moeten worden om de binding met de universiteit te onderhouden. Want eens je afstudeert, stap je meteen een ander leven binnen. Je begint te werken, je ontmoet nieuwe mensen en je bouwt een heel ander netwerk op. Dan is het ook logisch dat je het contact met de universiteit verliest. Daar liggen zeker mogelijkheden voor OSB, om mensen ertoe aan te zetten om af en toe terug te koppelen naar de universiteit.
Waarom is het belangrijk om de oud-studenten van de VUB te verenigen?
Max: Het belang ervan ligt in het feit dat je aan de VUB, wat ikzelf altijd heb ervaren, veel mondige, kritische en intelligente mensen tegenkomt. Het is mooi en ook maatschappelijk heilzaam als je die mensen kan verbinden, al is het maar een paar keer per jaar.
Is het moeilijk om jongeren te bereiken en ze te motiveren om vrijwilligerswerk op te nemen?
Max: Daar zouden de bestuurders van de afgelopen jaren een boek over kunnen schrijven. Naar mijn weten is er altijd wel een soort parallel tussen mensen die als student actief zijn en zij die zich als vrijwilliger inzetten in maatschappelijke, politieke of andere verenigingen. Je moet inzetten op die gemeenschappelijke visie. Voor OSB betekent dat een soort format creëren waar je mensen kan ontmoeten met wie je je studententijd samen hebt doorgebracht. Vanuit dat nostalgische gevoel – terugkeren naar de plek waar je vier jaar of langer hebt gestudeerd – kan je oud-studenten proberen te bereiken en aan te trekken.
Meer weten?
Wil je meer weten over de Oudstudentenbond van de Vrije Universiteit Brussel? Neem hier een kijkje.