Agenda

De wereldwijde vluchtelingencrisis gezien door de ogen van Ai Weiwei, die met 25 camerateams in meer dan twintig landen filmde. Het levert soms surrealistische taferelen op; tentenkampen tussen de rails waar Griekse treinen toeterend doorheen rijden; vanaf grote hoogte gefilmde, perfect symmetrische rijen tenten waartussen stipjes als mieren bewegen en groepen volledig in het wit geklede Afrikanen in Italië, die eerder weggelopen lijken uit een kunstproject dan een oorlogsgebied. De Chinese kunstenaar maakt niet alleen de amper te bevatten omvang van het probleem en de eindeloze stromen mensen duidelijk, maar ook de individuele tragiek van de vluchtelingen. Weiwei dwingt je – letterlijk – deze mensen diep en lang in de ogen te kijken en gaat voorbij de anonieme krantenkoppen waar we zo langzamerhand immuun voor zijn geworden. Krachtige, esthetisch gedraaide shots die rechtstreeks uit een natuurfilm lijken te komen, worden afgewisseld met smartphonebeelden die de horror van dichtbij laten zien. De boodschap is duidelijk: dit zijn geen nummers of statistieken – dit zijn mensen, en hun machthebbende medemensen laten het afweten.