“Wat ik wil, is een betere wereld voor iedereen”
Interview met Maxim De Jonge
Artikel verschenen in deMens.nu Magazine jg13 nr1. Lees hier meer artikels uit de reeks ‘Jong.nu’.
Maxim De Jonge is een creatieve duizendpoot die zijn scherpe pen graag opneemt in de strijd tegen armoede. Maar zijn engagement gaat verder dan dat. Hij brengt ook lezingen over het thema en is tevens vrijwilliger bij tal van organisaties die zich op het vlak van armoedebestrijding inzetten. We ontmoeten Maxim in het huisvandeMens Ronse voor een gesprek.
Dimitri De Smet
Je bent een graag geziene gast op de activiteiten van de vrijzinnige gemeenschap in Ronse. Maar vertel eens, waar houd je je zoal mee bezig?
Maxim De Jonge: Ik ben zeer actief op het vlak van armoedebestrijding en dat bij verschillende organisaties. Omdat ik zelf uit armoede kom. Ik ben nu negenentwintig en de eerste twintig jaren van mijn leven waren moeilijk. Mijn vader is vertrokken nog voor ik geboren ben. Mijn moeder worstelde met een alcoholprobleem. Na veel moeite ben ik thuis vertrokken – ik was toen twintig – met een tas kleren en mijn computer, en dat was het. Daarmee moest ik een leven zien op te bouwen hier in Ronse.
Je bent maatschappelijk geëngageerd, maar dat is geen voor de hand liggende keuze geweest, je had ook een andere weg kunnen inslaan. Wat heeft je toch de moed gegeven om je zo voor anderen in te zetten?
De Jonge: (Denkt na) Het is vooral het idee geweest dat het beter kan. Dat is een gedachte die altijd in mij is blijven leven. Ik heb de hoop nooit volledig opgegeven. Er waren wel moeilijke momenten natuurlijk. Op mijn diepste punt heb ik zelfdoding overwogen. Maar op een bepaalde avond heb ik beslist: ik ga hier niet blijven nadenken, ik ga een keuze maken, ofwel doe ik het nu, ofwel blijf ik leven en dan is dat de keuze waar ik de rest van mijn bestaan voor wil gaan. Ik heb gekozen voor het leven.
Na die keuze ben je niet bij de pakken blijven zitten. Je zet je inmiddels bij allerhande organisaties in. Welke allemaal?
De Jonge: Ik ben lang vrijwilliger bij Saamo geweest, tot rond de coronaperiode. Dat is een organisatie die aan maatschappelijk opbouwwerk doet en uitsluiting aanpakt (Saamo heette vroeger Samenlevingsopbouw vzw, red.). Daarna ben ik overgestapt naar De Vrolijke Kring, ook een vereniging die rond armoedebestrijding werkt en waar armen het woord nemen. Via die werking ben ik in contact gekomen met het Netwerk tegen Armoede, Welzijnszorg en Welzijnsschakels, allemaal organisaties die zich inzetten tegen armoede en sociale uitsluiting. En sinds kort ben ik op de radar van het Europees Platform tegen Armoede en Sociale Uitsluiting gekomen. Zo mag ik België vertegenwoordigen als spreker in Madrid.
Dat voelt waarschijnlijk wel aan als een erkenning, een bevestiging? Is dat iets dat je verwachtte of waar je naartoe hebt gewerkt?
De Jonge: Dat voelt inderdaad aan als een erkenning. Het was een droom die ik wel mooi vond om naartoe te werken, maar waarvan ik dacht dat die nooit zou uitkomen. Recent mocht ik ook een aantal keer naar Brussel gaan om er met Belgische politici te spreken. Dat vond ik al fantastisch om te bereiken en het blijft dus maar verder groeien.
“Dat elkeen de kans krijgt om een fatsoenlijk leven te leiden”
Je zet je in voor een betere maatschappij. Als je iets concreets kon veranderen, wat zou dat dan zijn?
De Jonge: Wat ik wil, is een betere wereld voor iedereen. Dat je niet hoeft te lijden gewoon omdat je in andere omstandigheden bent geboren. Dat elkeen de kans krijgt om een fatsoenlijk leven te leiden met een aantal opties.
En je bent ervan overtuigd dat de politiek de sleutel in handen heeft om mensen meer kansen te geven?
De Jonge: Politiek kan een stuk van de oplossing vormen, maar er zijn uiteraard meerdere factoren. Ik heb recent even een berekening gemaakt. Zo heeft de rijkste persoon in België genoeg geld om de armoede in Ronse volledig uit te roeien. Die kan vandaag iedereen in de stad die onder de armoedegrens leeft, vijf miljoen euro geven. Dat is ongeveer de kost om tot negentig jaar met tweeduizend euro per maand te leven. Dat is tijdens een avondje rekenwerk naar boven gekomen.
Een interessante stelling. Maar zou dat een oplossing zijn?
De Jonge: Het zou uiteraard geen volledige oplossing zijn. Je kan mensen niet zomaar genoeg geld voor de rest van hun leven geven en dan verwachten dat ze dat verantwoordelijk zullen gebruiken. Maar het is wel een mooie illustratie van hoe slecht de rijkdom in de wereld is verdeeld.
Pleit jij dan voor een soort bestaansminimum? Een basisinkomen voor iedereen?
De Jonge: Een bestaansminimum, dat lijkt me voor de hand liggend. In feite bestaat dat al wel, maar het zou nog wat naar omhoog mogen en ook beter gegarandeerd moeten worden. Wat ik eveneens interessant vind, is een bestaansmaximum. Want een persoon die tien miljard op zijn rekening heeft staan, bezit meer dan iemand ooit nodig heeft om comfortabel te leven. Dat is geld dat de economie eigenlijk kwijt is, want er is bijna niets in de wereld waaraan je dat kan uitgeven.
En als er dan zoiets als een bestaansmaximum zou bestaan, waar zou die grens dan moeten liggen?
De Jonge: We moeten daar toch een marge voorzien, omdat die mensen wel een inspanning voor dat geld leveren. Laat ons zeggen zo’n tien miljoen. Dat is dan het dubbele van wat je in principe nodig zou hebben. (lees verder onder de foto)
Je schrijft ook poëzie. Waar haal je je inspiratie?
De Jonge: Ik haal veel inspiratie uit alles wat ik zie en voel. Soms is dat net de kritiek die andere poëten op mijn werk hebben, omdat er altijd wel een boodschap in mijn poëzie zit. Mijn uitgangspunt is niet alleen om mensen iets te laten voelen – want dat is kunst, iets laten voelen – maar ook om hen over belangrijke thema’s te laten nadenken. Mensen laten voelen en doen beseffen dat bepaalde aspecten in de samenleving misgaan of niet zouden mogen gebeuren.
Heb je ambities op dat vlak? Komt er een poëziebundel?
De Jonge: Ik heb nog niets uitgegeven, maar ik heb wel een Facebookpagina, met de naam Max Young Poetry, waarop ik regelmatig post. Momenteel beleef ik een hectische periode, binnenkort ga ik al mijn gedichten op één plaats verzamelen en proberen om tot een uitgave te komen. Eens nagaan of er interesse is bij vrienden en kennissen. En dan zien we wel wat daaruit kan ontstaan.
Stel dat dit gesprek iemand inspireert om zich ook voor armoedebestrijding in te zetten, wat is dan je advies?
De Jonge: Naar mijn aanvoelen is het tegenwoordig wat moeilijker geworden dan toen ik begon, omdat veel organisaties en projecten door recente besparingen stilliggen of gestopt zijn. Maar je kan contact zoeken met groepen als Saamo of Netwerk tegen Armoede. Of je kan op zoek gaan naar een kleinere vereniging waar arme mensen het woord nemen. Die zijn overal te vinden. Dus gewoon de stap zetten, contact opnemen en eens gaan praten. Dat kan al een impact hebben en van daaruit kan veel groeien.
Heb je nood aan een gesprek, dan kan je terecht bij Tele-Onthaal op het nummer 106 of via chat op www.tele-onthaal.be
Zit je met vragen over zelfdoding, dan kan je terecht bij de Zelfmoordlijn op het nummer 1813 of via www.zelfmoord1813.be
Ook in het huisvandeMens kan je terecht voor ondersteunende gesprekken. Je kan er op verhaal komen en bent er oprecht welkom voor een gesprek van mens tot mens. Je vindt het huisvandeMens overal in Vlaanderen en Brussel.
Foto bovenaan © Saamo Ronse
