Nieuws

Zondag 3 november om 12.15 uur op VRT 1
Herhaling: maandag 4 november om 14.20 uur en zaterdag 9 november om 11.20 uur. En op VRT MAX.

Het programma werd samen met deMens.nu ontwikkeld als vrijzinnig humanistisch alternatief op de televisie naast de erediensten.

” Wie goed doet, goed ontmoet. Het is een cliché, maar het is wel zo. Een beetje vriendelijk zijn en je krijgt onmiddellijk iets terug. We vinden dat misschien klef, maar het heeft ook te maken met een soort openheid, een soort zachtheid naar de mensheid.”

Op de hoogste verdieping van de Gentse Boekentoren ontvangt Nic Balthazar acteur, zanger, scenarist en regisseur Mathias Sercu. Mathias begon zijn carrière in 1992 in het theater en hij speelde sindsdien in meer dan 50 toneelstukken. Al snel had hij ook rollen te pakken in films als Ad fundum en televisiereeksen als Buiten De Zone, Team Spirit en De Rodenburgs. Mathias Sercu is niet enkel succesvol als acteur, maar ook als scenarist. Hij schreef de gelauwerde televisiereeksen Marsman en Chantal en vorig jaar debuteerde hij met de film J’aime la vie ook als regisseur.  

Drie jaar geleden kreeg zijn zoon Tore een agressieve, ongeneeslijke kanker. Sindsdien balanceert het gezin Sercu voortdurend tussen bewust afscheid nemen en bewust leven. 

Hoe kijkt Mathias Sercu naar het leven en welke lessen haalt hij daaruit?

Dit zijn de inzichten:

• Wie goed doet, goed ontmoet. 
• Denken is zo moeilijk, dat velen de voorkeur geven aan oordelen. 
• Is goed leiderschap verenigbaar met een goed mens zijn?
• Politiek en religie drijven ons uit elkaar, daar waar ze ons zouden moeten verbinden. 
• Wij zijn niet meer dan een scheet in een fles. 
• Anders zijn brengt ons vooruit. 
• Count your blessings.

De opname van de aflevering vindt plaats in de Boekentoren in Gent.

“En als je ziet op wereldvlak wat er nu allemaal bezig is: Gaza, Israël, Libanon. Waar is dat eigenlijk gestart? Het gaat toch eigenlijk allemaal terug naar een boek, één die ooit geschreven is. Een andere dan een ander boek? Dat is toch eigenlijk hartverscheurend? Want dat zijn boeken die mensen geschreven hebben. Komaan! En dat we dan … We moeten nog niet zo ver teruggaan. We moeten zelfs nog niet over andere landen gaan spreken. We doen hier nu zeer recent ook weer de paus die zegt uh, voilà, abortus is sowieso moord. Punt. Klaar. Ja, komaan, waar zijn we mee bezig?  Mijn vrouw werkt in een abortuscentrum. De schrijnende verhalen en we gaan al die vrouwen even moordenaars gaan noemen? Gaan we dat werkelijk doen? Komaan, waar zijn we mee bezig? En een kerkleider, die zou mensen moeten verenigen. Maar ze doen het natuurlijk net niet, hè?”

“Tore zei dag één dat hij wist dat zijn botten vol kankercellen zaten en dat hij naar intensieve ging van Sint-Lucas naar UZ moest holderdebolder, en dat het zeer ernstig was dat er gaten in zijn botten zaten en hij kon niet meer stappen. Ik duwde hem in een rolstoel. We stapten naar de lift en hij zei goh, maar ik heb chance. Beeld u in dat ik een of andere Amerikaan was zonder ziekteverzekering. Of in oorlogsgebied, woon. En die positieve mindset. Dat lijkt mij volhouden … Volhouden? Dat is ook een verhaal van vallen en opstaan.”

“Als je je er voor openstelt, is het alleen maar verrijkend. En Marsman ging daar natuurlijk ook over en dat is het mooiste compliment dat ik ooit gekregen heb op iets wat ik gemaakt heb, is dat als Marsman de Prix d’Italia won, stond in het juryverslag dat je de reeks kon samenvatten als:  “It’s okay to be different.” En dan denk ik ja : Voilà. Dat is toch zo schoon? Ik snap niet dat mensen er niet tegen kunnen. Ik heb het nooit gesnapt en dat heeft veel te maken met mijn broer Sebastiaan, die anders was, die gepest werd. Een heel makkelijk, een heel makkelijk slachtoffer. Dat wij daar als kind … Ik heb daar nooit tegen gekund, tegen mensen die gepest worden op school. Verschrikkelijk. Omdat iemand wat zwaarder is, omdat iemand een bril draagt, omdat iemand ros haar heeft.”

“Wie goed doet, goed ontmoet. Dat lijkt het grootste cliché. Maar clichés zijn waar, anders zouden het geen clichés zijn. Als je iemand tegenkomt, een beetje vriendelijk zijn. Je krijgt het onmiddellijk terug. Het is echt zo. En natuurlijk we gaan dat een beetje, we vinden dat dan klef. Ja, maar het heeft ook te maken met een soort openheid, vind ik. En een soort goh, een soort zachtheid, misschien ook naar de mensheid. En ja, op straat een klapke doen met iemand. Soms ook als je denkt, laat allemaal mijne kop gerust. Ik heb geen goesting om mensen te zien en dan steek je de straat over … De klik maken en denken. Iets van een klapke doen. En voordat je het weet zijn er zelfs hupla, het doet goed voor uzelf om goed te zijn voor een ander.”

In het huisvandeMens kan je terecht voor ondersteunende gesprekken. Je kan er op verhaal komen en bent er oprecht welkom voor een gesprek van mens tot mens. Je vindt het huisvandeMens overal in Vlaanderen en Brussel.