Pikkedonker
Het wordt dreigend grijs
pikkedonker
de hemel wringt de wolken uit
regent tranen
in mijn ogen
meren
die overlopen in een
staalblauwe oceaan
dikke druppels
vallen
als een sluier
tussen mij
en de anderen
schimmen onder hun paraplu
– ongenaakbaar –
ik sta alleen
stil
van kop tot teen
kletsnat
bibberend van kou
en wens mezelf
vurig warmte
een vriend
iemand
die van me
Houdt
Veeke Loossens
Vuurtorenliefde
Laat je licht schijnen
daarboven in die vuurrode toren
of doof het.
Liefde (en leven) hoeft niet altijd in de schijnwerpers
Er is het schemerduister bij valavond, bij het dimmen van de dag
bijtijds bij hoogtij de intimiteit.
Er is jij er is zij aan zij
wijdgespreid onder lakens
Ook bij regenweer varen schepen uit.
Hoe fijn dan bij thuiskomst die warme melk, koffie, die sprei, dat kloppende hart voelend, elkaars ritme resonerend.
Er is schijnen er is dimmen
er is trillen er is rillen
er is schokken
er zijn brokken
er is de lijm
Het is van die lijm die je voor alles kan gebruiken.
Om gaten te dichten
om mallen te maken
om barsten te voegen
om vroeger met nu te verbinden.
En weet dan dat in die lijm telkens én minstens twee componenten zitten:
de liefde en de troost.
Net als in dat licht vanuit die hoge toren op die rots aan de branding.
Daar, die plek waaronder jullie ver van de schijnwerpers woorden en ringen wisselden.
Het kan zijn dat schijn bijwijlen splijt.
Klim dan in die wit-rood gestreepte toren en zie hém knielen, gevloerd door die warme liefde in die gure zeewind.
Vier hoog tij
Vier intimiteit
Vier tijd tussen hot en her
Vier de getijden in jullie liefde
Kijk ver
Voel nabij
Ook als het tij keert komt de zon ’s morgens op in het oosten
Gooi het des noods over een andere boeg
Licht de ankers en zet koers naar jullie nieuwe haven
Katrien Van den Meerschaute
Verbetering huiswerk
hoe je dat heelal in elkaar hebt gezet
daar viel wel iets voor te zeggen
-wel niet meteen een Meesterwerk
god nee
zo intelligent was het nu ook weer niet –
eerder wat onbezonnen
van in den beginne heb je het verknald
een chaos niet te overzien
met ruimte voor van alles
waar geen tijd voor was
en dan dat ene bolletje
waarop je ging tuinieren
zelfs dat liep uit de hand
zonde van de moeite
dat gedoe met die evolutie – daar
win je toch niets mee
nee,
het vuur erin en herbeginnen
André Vansteenbrugge
We leven in een tijd
Waar bananen van muizen mogen houden
Muizen van bananen
Maar bananen ook van bananen
En muizen ook van muizen
#loveislove
We leven in een tijd
Waar een aubergine en een perzik
Met een vunzige emoji knipoog
Worden beantwoord
Als teken van oprecht verlangen
Naar de verboden vrucht
#waarzijndiegrieten?!
We leven in een tijd
Waarin men spreekt met emoties
Die belichaamd zijn door
De kleine gele hoofdjes
Die perfect verwoorden
Wat ieder van ons denkt
Zonder dat we zelf helemaal begrijpen
Wat de ander nu juist bedoeld
#LOL
We leven in een tijd
Waarin men met één druk
Op de perfectie knop
Een prachtig stel tieten kan toveren
Terwijl een buik omtrek versmald
En je billen zonder trainen
Groter zijn dan die van Kim K.
#nofilter
We leven in een tijd
Waar iedereen ongelukkig is
Maar iedereen gelukkig lijkt
Te oordelen naar onze
AfgeSCHERMde, beSCHERMde
“Sociale levens”
Die iedereen met de rest van de wereld
Lijkt te willen delen
#livingmybestlife
We leven in een tijd
Een tijd die we “de onze” noemen
Al zijn we niet altijd akkoord
Met hoe een ander zijn tijd indeelt
En met wie we deze delen
Terwijl we allemaal lijken deel te nemen
Aan hetzelfde leven
#geengrenzen
Annabelle Looyens
Klei
Jij, onbehoorlijke, vormeloze massa
spreek met mij, soepelzacht of stug
vertel mij hoe ik me gulzig in je leg
hoe ik je vorm geef en betekenis.
Ik voel je in me kruipen, revolteren
ik ruik je natte smeuïgheid alom
en als ik je hoor kreunen van gelukzaligheid
zie ik je draaiend omhoogwerken tot vorm.
Jij klein stukje aarde, gretig samenspelend
met water en vuur, gekneed door mijn handen,
toch eigenzinnig je eigen weg gaand, poeh
doorheen mijn gedachten en verwachtingen.
Daar ben je dan in bruidskleed, hemels wit of zwart
ik neem je mee naar het rijk der nevelen
en pas je een tweede huid, zacht of hard
zodat je kunt pronken tot de scherf je vergaat.
Ward De Brabandere
Afstand van het alle-dagen-jachtige leven Soms een ganse week, soms maar voor een fractie, heel erg even Bij het krieken van de dag een kop koffie op je terras Op wandel door je achtertuin, je verbazen over alle tinten groen van bomen, struiken en gras Horen hoe de jonge haan van de buren leert kraaien Keihard focussen als je aan het werk bent, maar je door niemand laten opnaaien Na een stevige fietstocht zere benen maar ook een lekker leeg hoofd Een opgeruimd huis = een opgeruimde kop, ik heb daar altijd al in geloofd Zand en strand links laten liggen en de duinbossen ontdekken Met vrienden afspreken op nog nooit eerder bezochte plekken Zoveel mogelijkheden om de pauzeknop in te drukken en op adem te komen Bewustzijn en (h)erkenning, de eerste stappen om je stressniveau in te tomen En het hoeft daarom niet persē zoals de hype van ‘tiny’ en ‘slow’
Anders in het leven staan, betekent voor mij gewoon ‘ready – set – flow’
An Laenen
11 november 2019
Ik lees je naam.
Ik vraag me af wie je bent,
als mens?
Wat heb je wel en niet gedaan?
En waarom staat hier je naam ?
Ik lees je naam
in een zoektocht
naar mezelf,
naar een mens.
Ik vraag me af wat mensen hebben gedaan,
wat mensen jou hebben aangedaan.
Waarom staat hier je naam ?
Ik lees je naam.
Ik vraag me af wat voor mens ik ben
nu ik je naam ken
ook al weet ik niet wie jij bent.
Waarom staat hier je naam ?
Ik lees je naam.
En vraag me af wat dit met mij doet?
En waarom staat hier je naam ?
Ik weet niet wie je bent,
waar je bent
maar ik lees je naam.
Sofie Sanders
Leuven-Centraal
Zwerm duiven in het zwerk
vliegen vrij ongemoeid
over gevangenismuren ,
geringd niet geboeid ,
boven slimme camera’s
gespot buiten schot
van big brother areas.
Binnenin gedetineerde spijt
vol begrensde bezinning ,
niemand zonder zonde
de eerste steen geworpen.
Maatschappelijk bestempeld
lidtekens uitzwetend
geketend getekend ,
de hele woestijn overdoen ,
groen brandt de zon ,
zand schuurt tot gewapend beton.
Luc Segers (© 2020)
