Democratie
Anarchisme. Communisme. Al dan niet verlicht despotisme. Nationalisme. En democratie. Allemaal verschillende politieke systemen. Waarvan de laatste zeker sinds de val van de berlijnse muur zowat als zalig wordt beschouwd. Maar vatte Churchill het niet mooi samen toen hij zei dat democratie de slechtste regeringsvorm was, weliswaar met uitzondering van alle andere? En dat terwijl hij ondertussen bevlogen de militaire verdediging ervan afdwong in het grootste gewapend conflict dat het Europese continent ooit zag?
Bepaalde politieke auteurs zien (of zagen) in de verspreiding van democratie door de ondertussen reeds tot inzicht gekomen naties het einde van een tijdperk, of meer nog, van de grote ideologische conflicten en in extremis, de geschiedenis. Is dat wel zo? Is democratie een terminus voor politieke evolutie? Is het een zomaar universaliseerbaar principe, eentje dat we kunnen, zullen en moeten verspreiden? Trekken we daarbij dan de grens bij politieke druk, economische sancties of moeten we democratie desnoods met de wapens in de hand opleggen? Zijn wij zelf wel altijd zo’n goede voorbeelden op vlak van deze zo geprezen democratie? En voor we op al die vragen zelfs nog maar het begin van een antwoord zoeken, zou het niet goed zijn eens wat dieper stil te staan bij het principe zelf? Want wat begrijpen we uiteindelijk nog onder die term? Men durft wel eens beweren dat andere landen minder democratisch zijn dan het onze, maar wat bedoelen we dan juist? Dat de pers er niet vrij is, dat bepaalde politieke partijen buiten de wet worden gesteld of dat er geen referenda georganiseerd worden? Klopt dit wel? Stuk voor stuk pertinente vragen in een discussie waar slogans nogal snel de bovenhand dreigen te nemen. Meer nog, het begrip ‘democratie’ is op zichzelf al tot een slogan verworden, ver van de betekenis die het woord oorspronkelijk met zich meedroeg (‘demos’ oftewel ‘volk’ en ‘krateo’ oftewel ‘heersen’).
Ongetwijfeld een boeiend onderwerp om vanuit een hele reeks verschillende invalshoeken vragen af te vuren op enkele kenners, proevers en fans van de democratie, van de democratische instellingen of van zelfgeproclameerde exporteurs ervan. Bijwijlen met verassende inzichten tot gevolg. Verder mag u in deze editie ook de gebruikelijke rubrieken verwachten en, voor de eerste maal, een bijdrage specifiek gericht op de werking van onze morele consulenten. Elke twee maand zal één van hen zijn of haar ervaringen binnen de wereld van de morele dienstverlening uit de doeken doen vanuit een uniek insiderperspectief.
