Nieuws

Opgelet! Dit is een gearchiveerd bericht. Het is mogelijk dat er belangrijke afbeeldingen, links en/of video’s ontbreken.

Betreft: Reactie op artikel In Tertio van 13 januari stelt psychiater An Haekens dat de ?euthanasiepraktijk in stilte onze wet voorbijsteekt. [?] Sommige artsen rekken de opening die onze euthanasiewet heeft gecreëerd, steeds verder op.? De professionaliteit van artsen, die bereid zijn om euthanasie uit te voeren, wordt hier dus in vraag gesteld. Het is toch niet mogelijk te veronderstellen dat artsen lichtzinnig omspringen met de vraag naar euthanasie? Blijkt dus dat tegenstanders het dus nog altijd moeilijk hebben met de bestaande euthanasiewet en het begrip zelfbeschikking. Bij euthanasie staat het begrip zelfbeschikking centraal. Ieder individu heeft het recht om over zijn leven en lichaam beslissingen te nemen. Euthanasie kan enkel op vraag van de patiënt. En niemand, laat ons hierover duidelijk zijn, is verplicht om van zijn recht op zelfbeschikking gebruik te maken. Waarom dan deze paternalistische houding? Waarom worden patiënten met een euthanasiewens geconfronteerd met een aantal hulpverleners die menen dat elk psychisch lijden te behandelen valt? Waarom denken zij dat ze mogen beslissen over het leven van iemand anders? Euthanasie weigeren door te stellen dat therapie steeds mogelijk is, vormt trouwens een aantasting van het patiëntenrecht. Elke patiënt heeft het recht om behandeling te weigeren. De wetgever van 2002 voorzag hierover reeds extra voorwaarden voor euthanasie bij niet-terminale patiënten. Volgens Jozef De Kesel hebben katholieke verzorgingsinstellingen het recht om euthanasie in een instelling te weigeren. Instellingen hebben geen geweten. Artsen wel. ?Wij creëren geen valse verwachtingen naar patiënten. [?] De meeste instellingen schenken in visieteksten of onthaalbrochures van meet af aan klare wijn.?, dixit An Haekens. Nochtans blijkt uit een representatief onderzoek van de socialistische mutualiteiten uitgevoerd in de week van 23 februari 2015 van de websites van woonzorgcentra dat slechts bij 13% het écht duidelijk is waar men als bewoner aan toe is in verband met levenseinde en respect voor euthanasievragen. Dus, de wijn wordt niet zo klaar geschonken en dan vragen we ons af wat er gebeurt met een patiënt die in een katholiek woon- en zorgcentrum terecht komt en die een euthanasiewens heeft? Ondertekend door: Voorzitter deMens.nu, Sylvain Peeters Betreft: Reactie op artikelIn Tertio van 13 januari stelt psychiater An Haekens dat de ?euthanasiepraktijk in stilte onze wet voorbijsteekt. [?] Sommige artsen rekken de opening die onze euthanasiewet heeft gecreëerd, steeds verder op.?De professionaliteit van artsen, die bereid zijn om euthanasie uit te voeren, wordt hier dus in vraag gesteld. Het is toch niet mogelijk te veronderstellen dat artsen lichtzinnig omspringen met de vraag naar euthanasie? Blijkt dus dat tegenstanders het dus nog altijd moeilijk hebben met de bestaande euthanasiewet en het begrip zelfbeschikking.Bij euthanasie staat het begrip zelfbeschikking centraal. Ieder individu heeft het recht om over zijn leven en lichaam beslissingen te nemen. Euthanasie kan enkel op vraag van de patiënt. En niemand, laat ons hierover duidelijk zijn, is verplicht om van zijn recht op zelfbeschikking gebruik te maken. Waarom dan deze paternalistische houding? Waarom worden patiënten met een euthanasiewens geconfronteerd met een aantal hulpverleners die menen dat elk psychisch lijden te behandelen valt? Waarom denken zij dat ze mogen beslissen over het leven van iemand anders?Euthanasie weigeren door te stellen dat therapie steeds mogelijk is, vormt trouwens een aantasting van het patiëntenrecht. Elke patiënt heeft het recht om behandeling te weigeren. De wetgever van 2002 voorzag hierover reeds extra voorwaarden voor euthanasie bij niet-terminale patiënten.Volgens Jozef De Kesel hebben katholieke verzorgingsinstellingen het recht om euthanasie in een instelling te weigeren. Instellingen hebben geen geweten. Artsen wel. ?Wij creëren geen valse verwachtingen naar patiënten. [?] De meeste instellingen schenken in visieteksten of onthaalbrochures van meet af aan klare wijn.?, dixit An Haekens. Nochtans blijkt uit een representatief onderzoek van de socialistische mutualiteiten uitgevoerd in de week van 23 februari 2015 van de websites van woonzorgcentra dat slechts bij 13% het écht duidelijk is waar men als bewoner aan toe is in verband met levenseinde en respect voor euthanasievragen.Dus, de wijn wordt niet zo klaar geschonken en dan vragen we ons af wat er gebeurt met een patiënt die in een katholiek woon- en zorgcentrum terecht komt en die een euthanasiewens heeft?Ondertekend door: Voorzitter deMens.nu, Sylvain Peeters