Opinie Jurgen Slembrouck: “Vluchtelingen zijn ratten!”
Jurgen Slembrouck en Jürgen Mettepenningen schrijven beurtelings om de twee weken een opinietekst over wat hen opvalt in nieuws of in het dagelijkse leven. De eerste Jurgen vanuit vrijzinnige inspiratie. De tweede is christelijk geïnspireerd. Deze week is Slembrouck aan het woord.
Klik hier om de opinie ook op vrtnws.be te lezen.
Jurgen Slembrouck werkt bij de Vrijzinnige Dienst van de Universiteit Antwerpen.
Beste lezer, gaat u even zitten. Zit u? Goed, niet schrikken. Ik ga zo meteen een vergelijking maken tussen de vluchtelingenproblematiek en een rattenplaag. Ik weet het, elke vergelijking loopt mank en dat is bij deze niet anders. Natuurlijk zijn vluchtelingen geen ratten!
Ja, ik weet ook wel dat in het verleden vergelijkingen tussen mensen en ongedierte werden opgezet met de bedoeling om die mensen te ontmenselijken zodat ze konden worden uitgeroeid. Dus ja, ik speel een gevaarlijk spel daar ben ik mij van bewust.
Vergeeft u me, ik wou uw aandacht… en die heb ik nu.
Kijk, er is al zoveel gezegd en geschreven over de vluchtelingenproblematiek dat u waarschijnlijk niet zou opkijken wanneer ik als titel voor dit stuk had gekozen ‘Klimaatverandering, overbevolking en overvloed, de push en pull factoren van de vluchtelingenproblematiek.’
Gunt u me het voordeel van de twijfel? Mijn intenties zijn goed. Tenminste dat denk ik toch en misschien had ik dat beter niet gezegd. Het hangt er een beetje van af tot welk kamp u behoort.
“Wacht even … links is rechts en rechts is links … mijn hoofd gaat tollen.” |
Het debat over de vluchtelingenproblematiek is namelijk dermate gepolariseerd dat je met goede intenties niemand nog overtuigt. U wil nu natuurlijk weten of ik tot het linkse of het rechtse kamp behoor? Ik denk tot het linkse. Het echte dan. Het kamp dat individuele vrijheid boven groepsprivileges plaatst en van mening is dat een strikt neutrale overheid die vrijheid beter beschermt en het samenleven meer kansen biedt.
Maar volgens sommigen is dat een rechts discours, dus ik weet het niet.
Weet u het nog wel?
Volgens Bart De Wever zijn het uitgerekend de goede intenties van de linkse gutmenschen die ons aan de rand van de afgrond brengen. Die goede intenties leiden tot open grenzen, die genereren een vluchtelingenstroom die de sociale zekerheid ondermijnt en die uiteindelijk leidt tot een samenleving waarin de rijken zich kunnen afzonderen in gated communities.
Een dergelijk scenario wil niemand. Blijkbaar zelfs Bart De Wever niet. Dus misschien is hij toch niet de baarlijke duivel? Misschien is hij wel linkser dan we dachten? Wacht even… links is rechts en rechts is links … mijn hoofd gaat tollen.
Laten we een beetje uitzoomen om greep te krijgen op de realiteit. Bart De Wever pleit voor gesloten grenzen. Dus eigenlijk pleit hij wel voor een gated community! Zij het dan een heel erg grote. Een hek rond Europa. Europa als gated community.
Oef, hij is toch rechts!
Maar misschien is hij wel minder slecht dan we dachten? Want kijk hij pleit ook voor “Een beleid met Europese inspanningen om vluchtelingen in eigen regio op te vangen (…) Een beleid met een strenge controle op legale migratie, waarbij je de mensen die we toelaten indien nodig emancipeert in de verlichtingswaarden en zo snel mogelijk activeert om zelf een bijdrage te kunnen leveren aan onze welvaart, en dus aan onze sociale zekerheid.”
Ratten
U blijft op uw honger, we zouden het toch over ratten hebben? Parijs wordt geteisterd door een rattenplaag. Dat zit zo, de Seine is uit haar oevers getreden en zelfs die ratten willen graag droge pootjes en dus flaneren ze ongegeneerd over de Boulevards waar ze zich te goed doen aan het vele eetbare afval dat je er in de vuilbakken vindt.
Ah, Paris! Europa is Parijs en de vluchtelingen zijn de ratten. Zo daar hebt u het. De Parijzenaars zijn natuurlijk ook ratten maar dat is het punt hier niet. Waar het wel om draait is dit: Er zijn te veel mensen op deze planeet. En die exploderende wereldbevolking krijgt door de klimaatverandering net als de ratten natte voetjes en soms natuurlijk ook het omgekeerde te veel droogte. Kortom, te veel honger, te veel ellende, te weinig hoop op een duurzame toekomst en op den duur komt daar natuurlijk oorlog van en wat zou u dan doen? Als u een rat was? Zou u ook niet naar Parijs gaan? Zelfs in de vuilnisbakken vind je er genoeg om van te leven. En met een beetje geluk krijgt u zelfs een bed en een dak boven uw hoofd.
Maar als er teveel ratten komen is na een tijd al het eten in die vuilnisbakken op. En die ratten spreken geen woord Frans en geloven bovendien in de foute God. Niet dat er een goede God zou zijn om in te geloven natuurlijk. Voor wie een beetje helder nadenkt, spreekt dat voor zich. Maar volgens diegenen die geloven in de kerststal geloven die anderen dus in de foute God. En weet u wat grappig is? Zowel de ene God als de andere God vinden dat de ratten veel kindjes moeten maken. Dat heeft hij graag.
“Een beetje pech daar moet je als rat toch tegenkunnen?” |
Daar komen vroeg of laat natuurlijk problemen van. Naar verluidt vallen die kindjes uit pure wanhoop politiemensen aan op snelwegparkings. Verdelgen dan maar? Ik bedoel terugsturen dan maar? Met wat als reden? Dat wij hier geboren zijn? Dat wij geluk hebben en zij pech? Een beetje pech daar moet je als rat toch tegenkunnen?
“Nood is de bedreiging van het leven, niet de wens om een aangenaam leven te leiden,” zo vatte De Wever het aardig samen. Het cynische is: dat aangename leven in de gated community Europa is gestoeld op een niet duurzame consumptie en productie die die klimaatverandering net veroorzaakt en maar mogelijk is door het werk van ratten in erbarmelijke omstandigheden.
1984
In de roman 1984 krijgt het hoofdpersonage Winston Smith een apparaat rond zijn hoofd gebonden met daarin twee hongerige ratten. Die ratten zullen zich door zijn gezicht vreten als zijn beul een poortje opent. Het enige wat Winston moet geloven is dat ‘oorlog vrede is’ en ‘twee plus twee vijf’.
Het enige wat hij moet doen is zijn geliefde verraden. Het enige wat hij moet doen is de almacht van de Partij aanvaarden. Zich schikken naar de wil van Grote Broer. Spoiler alert: Winston kraakt.
