Vlamingen bellen naar Iraanse ambassade om bezorgdheid te uiten over VUB-gastdocent Djalali die al vier jaar in de cel zit
Vier jaar geleden op 25 april werd de Zweeds-Iraanse professor Ahmadreza Djalali tijdens een werkbezoek gearresteerd in Iran. Hij zit nog steeds onschuldig vast, ter dood veroordeeld na een manifest oneerlijk proces.
Vandaag, op maandag 27 april bellen Amnesty-activisten naar de Iraanse ambassade in Brussel om de vrijlating van Djalali en andere gewetensgevangenen te vragen.
In Iran heeft covid-19 heel hard toegeslagen, ook in de overvolle en onhygiënische gevangenissen. Het coronavirus kan zich razendsnel verspreiden in de gevangenissen omdat social distancing en andere voorzorgsmaatregelen er onmogelijk zijn. Hierdoor verkeren veel gevangenen in levensgevaar. Dat geldt zeker voor professor Djalali die al een hele tijd zwaar ziek is en voor wie het risico op besmetting des te groter is.
‘Als Ahmadreza besmet zou raken, zou dat gezien zijn slechte gezondheidstoestand heel gevaarlijk kunnen zijn. Dat terwijl hij als expert rampengeneeskunde nu zelf zou kunnen helpen om de pandemie te bestrijden’, zegt Wies De Graeve, directeur van Amnesty International Vlaanderen.
‘We moeten momenteel allemaal in ons kot blijven en kunnen niet gaan demonsteren aan de Iraanse ambassade, maar we blijven massaal actie voeren voor professor Djalali. Een hele dag lang bellen Amnesty-activisten naar de ambassade om hun bezorgdheid te uiten over de penibele situatie waarin Djalali zich momenteel bevindt.’
Het risico dat professor Djalali geëxecuteerd wordt blijft groot. Uit de net gepubliceerde jaarlijkse doodstrafcijfers van Amnesty International blijkt dat Iran op de tweede plaats staat in de wereldranglijst van executerende landen. In 2019 werden minstens 251 mensen terechtgesteld in Iran.
Amnesty International vraagt de Iraanse autoriteiten om ook andere gewetensgevangenen vrij te laten, zoals advocate en vrouwenrechtenactiviste Nasrin Sotoudeh en anti-doodstrafactiviste Atena Daemi. Deze mensen horen niet thuis in de cel. Ze maakten enkel op vreedzame manier gebruik van hun recht op vrije meningsuiting.
