Internationale Dag van de Vrede
Vandaag, op 21 september vieren we wereldwijd de Dag van de Vrede. Ter ere van deze dag bezorgen wij je de speech die onze voorzitter Freddy Mortier gaf tijdens de herdenkingsplechtigheid op de Canadese militaire begraafplaats in Adegem op 12 september 2021.
Dit is de oorspronkelijke versie in drie talen. De Nederlandstalige vertaling kun je onderaan vinden.
Het is belangrijk dat we hier vandaag een interlevensbeschouwelijke plechtigheid kunnen houden. Dat is voor mij een symbool voor de vrede waar we allen actief aan willen werken, over bijkomstige verdeeldheden heen. Ik spreek wel namens de vrijzinnig humanisten, maar ik hoop iedereen aan te spreken.
I am struck by awe, that combination of terror and reverence, each time I even venture to think about this cemetery and its 1155 graves of mostly Canadian, British and Polish soldiers who fought and died nearby in October and November 1944.
They did not choose to die here, they were victims of a war and with bravery they made the sacrifice of the one thing that conditions all others: life itself. They fought at the right side in a most just war – yes, there are just wars – and horrible as wars are, they resisted an inhuman authoritarian regime that not just caused the deaths of 70 to 85 million people, many of them soldiers but the majority of them civilians. They also directly killed millions of defenseless women, children and men in huge death factories.
Il est impératif de commémorer le sacrifice que ces soldats on fait pour leur patrie, pour la paix mondiale, pour l’humanité, c’est à dire nous tous. Ici reposent des soldats polonais sur les tombes desquels figurent deux noms: le vrai et un faux nom – parce qu’ en luttant contre l’ennemi, il prenaient le risque de condamner à la persecution et finalement à la mort leur familles en Pologne et cela par l’intermédiaire de l’occupant allemand. Ce sont de tristes details, mais des détails significatifs qui nous rappellent comment les guerres sont impitoyables.
On n’en a pas fini aujourd’hui avec les guerres. Depuis la dernière commémoration ici, en 2019, une nouvelle guerre majeure a éclaté en Ethiopie – dite majeure parce qu’elle cause plus de 10000 victimes mortelles annuellement. En Afghanistan, on l’oublie parfois, les guerres se sont succédées depuis 1978: 43 ans de guerres – et la série est loin d’être finie. Dans la région du Sahel, au Nigéria, Niger, le Chad, et le Cameroun les jihadistes n’en finissent pas de semer la terreur dans la population civile et de décimer les troupes gouvernementales.
Dat zijn nog maar de nieuwste of meest in het oog lopende gewapende conflicten vandaag. Twintig jaar en één dag geleden werd de westelijke wereld brutaal wakker geschud door de aanslagen in de Verenigde Staten. De gevolgen zijn vandaag nog steeds te voelen. Intolerantie tegenover volledige gemeenschappen, het onvermogen om in dialoog te treden, wederzijds onbegrip en oorverdovende echokamers. De war on terror heeft ook het gezicht van de oorlog zelf veranderd. Er is een nieuwe wereldwijde wapenwedloop gekomen door de ontwikkeling van onbemande gewapende drones. De strijders ontmoeten elkaar steeds minder op het slagveld: het slagveld volgt de strijders.
Recent hebben duizenden artificial intelligence wetenschappers in een manifest gewaarschuwd tegen de volgende stap die we al aan het zetten zijn: volautomatische onbemande vliegtuigen, schepen en wapensystemen die zogezegd “smart” werken en kunnen leren om hun job (Find, fix and finish targets) beter te doen. Lethal Automated Weapons Systems (LAWS) hetenzij. Ze zijn preciezer en destructiever, maar vooral te onvoorspelbaar en te snel voor mensen – letterlijk onmenselijker dus. Het is nog niet te laat om die LAWS in de conventie van Genève over verboden conventionele wapens op te nemen. Strange as may sound, moral restraints have always applied to warfare.
Le don que ces soldats ici nous ontfait est trop précieux pour le considérer comme une évidence. Il nous impose des obligations, entre autres celle de limiter la violence non-nécessaire et évitable, bref, de limiter la guerre elle-même.
Merci de votre attention,
Thank you
Dank u wel
Freddy Mortier
Voorzitter deMens.nu
Nederlandstalige versie
Vandaag, op 21 september vieren we wereldwijd de Dag van de Vrede. Ter ere van deze dag bezorgen wij u de speech die onze voorzitter Freddy Mortier gaf tijdens de herdenkingsplechtigheid op de Canadese militaire begraafplaats in Adegem op 12 september 2021.
Het is belangrijk dat we hier vandaag een interlevensbeschouwelijke plechtigheid kunnen houden. Dat is voor mij een symbool voor de vrede waar we allen actief aan willen werken, over bijkomstige verdeeldheden heen. Ik spreek wel namens de vrijzinnig humanisten, maar ik hoop iedereen aan te spreken.
Ik word getroffen door ontzag, die combinatie van ontzetting en eerbied, telkens als ik zelfs maar durf te denken aan deze begraafplaats en haar 1155 graven van voornamelijk Canadese, Britse en Poolse soldaten die in oktober en november 1944 in de buurt vochten en stierven.
Zij kozen er niet voor om hier te sterven, zij waren slachtoffers van een oorlog en met moed brachten zij het offer van dat ene ding dat alle anderen beheerst: het leven zelf. Zij vochten aan de goede kant in een zeer rechtvaardige oorlog – ja, er bestaan rechtvaardige oorlogen – en gruwelijk als oorlogen zijn, verzetten zij zich tegen een onmenselijk autoritair regime dat niet alleen de dood van 70 tot 85 miljoen mensen veroorzaakte, onder wie veel soldaten, maar de meerderheid van hen burgers. Zij doodden ook rechtstreeks miljoenen weerloze vrouwen, kinderen en mannen in enorme doodsfabrieken.
Het is noodzakelijk om het offer te herdenken dat deze soldaten hebben gebracht voor hun vaderland, voor de wereldvrede, voor de mensheid, dat wil zeggen voor ons allen. Hier liggen Poolse soldaten wier graven twee namen hebben: een echte en een valse – omdat zij, door tegen de vijand te vechten, vervolging en uiteindelijk de dood van hun gezinnen in Polen door de Duitse bezetters riskeerden. Dit zijn trieste details, maar belangrijke details die ons eraan herinneren hoe meedogenloos oorlogen zijn.
We zijn nog niet klaar met oorlogen vandaag. Sinds de laatste herdenking hier in 2019 is er een nieuwe grote oorlog uitgebroken in Ethiopië – groot genoemd omdat er jaarlijks meer dan 10.000 doden vallen. Zoals soms wordt vergeten, is er in Afghanistan sinds 1978 de ene oorlog na de andere geweest: 43 jaar van oorlogen – en de streak is nog lang niet voorbij. In de Sahel-regio, in Nigeria, Niger, Tsjaad en Kameroen, blijven jihadisten de burgerbevolking terroriseren en de regeringstroepen decimeren.
Dat zijn nog maar de nieuwste of meest in het oog lopende gewapende conflicten vandaag. Twintig jaar en één dag geleden werd de westelijke wereld brutaal wakker geschud door de aanslagen in de Verenigde Staten. De gevolgen zijn vandaag nog steeds te voelen. Intolerantie tegenover volledige gemeenschappen, het onvermogen om in dialoog te treden, wederzijds onbegrip en oorverdovende echokamers. De war on terror heeft ook het gezicht van de oorlog zelf veranderd. Er is een nieuwe wereldwijde wapenwedloop gekomen door de ontwikkeling van onbemande gewapende drones. De strijders ontmoeten elkaar steeds minder op het slagveld: het slagveld volgt de strijders.
Recent hebben duizenden artificial-intelligence-wetenschappers in een manifest gewaarschuwd tegen de volgende stap die we al aan het zetten zijn: volautomatische onbemande vliegtuigen, schepen en wapensystemen die zogezegd “smart” werken en kunnen leren om hun job (find, fix and finish targets) beter te doen. Lethal Automated Weapons Systems (LAWS) heten zij. Ze zijn preciezer en destructiever, maar vooral te onvoorspelbaar en te snel voor mensen – letterlijk onmenselijker dus. Het is nog niet te laat om die LAWS in de conventie van Genève over verboden conventionele wapens op te nemen. Strange as may sound, moral restraints have always applied to warfare.
Het geschenk dat deze soldaten ons hier hebben gegeven is te kostbaar om als vanzelfsprekend te beschouwen. Het legt ons verplichtingen op, niet in de laatste plaats om onnodig en vermijdbaar geweld te beperken, kortom, om de oorlog zelf te beperken.
Dank u voor uw aandacht,
Freddy Mortier
Voorzitter deMens.nu
