fbpx
deMens.nu

Saamhorigheid, als een warme deken

Column verschenen in deMens.nu Magazine jg11 nr3. Lees hier meer columns.

Kurt Van Eeghem

Geen week gaat er voorbij zonder homobashing. Telkens verstijft mijn hart als ik erover lees. Het voelt alsof ik zelf slaag krijg. Ik had zoveel geluk. Goed vijftig jaar geleden wandelde ik de kast uit en niemand legde mij een steen in de weg. Soms was er een idioot die keihard ‘homo’ riep en als de wiedeweerga om de hoek verdween. Wellicht klonk er een meervoud aan opmerkingen her en der, tot in de bestuurskamer van de VRT. Wat niet weet, niet deert. De jaren vlogen om in grote vrolijkheid, ik was een ‘well-established homosexual’. Op een pilaarbijtende nonkel na werd ik gekoesterd door familie en vrienden. Voor de buren, collega’s en honderden kennissen maakte het niets uit dat ik iets eleganter dan zij door de stad flaneerde. Net daarom lijkt het of ik die stokslagen en verwijten, het gespuw, getrek en geduw, en duizend keer ergere dingen zelf voel.

 

“Zoveel kleuren die het centrum van de hoofdstad vullen, zoveel mensen die zich niet verstoppen voor elke letter uit het lgbtqia+ woord”

 

Onlangs was het weer zover. Ruim 100.000 mensen dansten in alle kleuren van de regenboog door Brussel, veilig scanderend van ‘Love Is Love’. De Pride, de jaarlijkse hoogmis, werd uitbundig, dan weer ingetogen, opzichtig of gewoon, maar steeds overtuigd gevierd. Velen vinden het een unieke gelegenheid om eindelijk schaamteloos zichzelf te mogen zijn. Zoveel kleuren die het centrum van de hoofdstad vullen, zoveel mensen die zich niet verstoppen voor elke letter uit het lgbtqia+ woord dat bij hen past. Tous Ensemble, Allemaal Samen.

Drie van hen keerden opgewekt terug van de stoet. Larissa is achttien, haar transgender broertje dertien, en naast hen wandelt trots de mama. Ze hebben de saamhorigheid waarin hun jongen zich ‘normaal’ mocht voelen, ervaren als een warme deken. Even buiten de binnenring wachtte hun auto, ze zullen zingend naar Luik terugkeren. De veelkleurige vlag wordt opgerold en net als ze willen instappen, naderen drie opgeschoten schoffies. “Het begon met schelden en plastic flessen gooien, maar escaleerde in slagen en verwondingen”, laat het zusje aan de krant weten. Tja, denkt de lezer, je moet de auto ook niet in Sint-Jans-Molenbeek parkeren.

Destijds ranselde de pastoor ons neer vanop de preekstoel, niet echt pijnlijk, maar voor duizenden een reden om in de kast te blijven, een verpest leven lang. Na een resem schandalen klinkt de kerk verzoenend, al hoor ik telkens een kikker in hun keel als het moet worden uitgelegd. Christelijke fundi’s blijven hun haat ventileren, terwijl de reguliere club de Verlichting omarmt. Andere godsdiensten zwijgen als vermoord of beweren, vanonder bijvoorbeeld een keppeltje, dat ‘zoiets’ bij hen niet voorkomt. Tja. Ook Mo en Aziz vinden het vaker wel dan niet vanzelfsprekend om homo’s te bashen. Hun eerlijkheid en dadendrang halen soms de krant.

Wat opvalt is dat moslims vooraan staan in de lijstjes ‘porno kijken’. Zes van de tien landen waar het vaakst online naar porno wordt gezocht, zijn moslimstaten, blijkt uit analyses van het surfgedrag. Uit een onderzoek van de Harvard Business School valt mij een andere conclusie op: hoe conservatiever en religieuzer de mensen, hoe meer porno er wordt gekeken. Het verbaast me niets dat Polen, met zijn homovrije steden, een van de vier ‘niet-moslimstaten’ in de top tien is. Nog een mooie: de landen met de hoogste intolerantie voor homo’s tellen het hoogste aantal mensen die naar gayporno zoeken. Ook hier zijn moslimlanden vaak ‘winners’.

“Alle Belgen zijn gelijk voor de wet”, luidt artikel 10 van de Belgische Grondwet. Artikel 11 voegt daaraan toe: “Het genot van de rechten en vrijheden aan de Belgen toegekend, moet zonder discriminatie worden verzekerd.” Belg zijn brengt heel wat rechten met zich en die zijn iedereen van harte gegund. Maar ‘Mo en Aziz et les autres’ wil ik vragen om de plichten na te lezen. Wordt het geen tijd dat nu er vanop de kansel tolerantie wordt gepreekt, ook de imams vanop de mimbar aan de gelovigen vertellen dat homobashing echt niet kan. Ik vind het zo jammer dat de vaak bloedmooie Mo en de al even lekkere Aziz hun zwaaiende handjes op de verkeerde wijze gebruiken.

Kurt Van Eeghem is presentator, acteur en schrijver. Meer lezen?

Bekijk ook ‘Het pleidooi’, een programma van deMens.nu.

Foto bovenaan © Isabelle Pateer