Blue Jean
Hoe moeilijk het is om uit ‘uit de kast’ te komen
Hoe verloopt het leven van een turnlerares en lesbienne in het conservatieve Engeland van de eighties? Niet zo prettig als we naar de film Blue Jean van debutante Georgia Oakley kijken. In 1988 werd onder premier Margaret Thatcher ‘Section 28’ gestemd, een wet die het aanmoedigen en bevorderen van homoseksualiteit verbiedt.
Joke Goovaerts
Door die wet was het voor lokale overheden niet toegestaan materiaal te verspreiden, zoals pamfletten of boeken, waarin homoseksuele relaties als normaal werden beschouwd. Veel scholen durfden ook aan homoseksualiteit gerelateerde onderwerpen niet meer klassikaal te behandelen uit angst om hun overheidssteun te verspelen. De wet werd pas in 2003 afgeschaft, maar het thema homofobie blijft wereldwijd akelig actueel.
Jean (Rosy McEwen) is turnlerares op een middelbare school en ondervindt de gevolgen van de homofobe wet aan den lijve. Wil ze haar job behouden, dan kan ze maar beter haar seksuele oriëntatie verborgen houden. Ze leidt een verstikkend dubbelleven: met haar activistische en geëngageerde vriendin en in vrijgevochten clubs is ze zichzelf, maar op het werk en ook in haar familie houdt ze zich afzijdig. Door de komst van een nieuwe leerlinge, ook lesbienne, wordt Jean uiteindelijk toch gedwongen keuzes te maken.
Als kijker leef je helemaal mee met het personage, met de angsten, de hypocrisie, de dagdagelijkse strijd, de paranoia, de morele verontwaardiging, de ideologische repressie. De film laat ons meevoelen hoe moeilijk het is om ‘uit de kast’ te komen.
Regisseuse Georgia Oakley, zelf in 1988 geboren en lesbisch, wil een stem geven aan de vergeten leraren die streden tegen stigmatisering en laster onder ‘Section 28′, maar tegelijkertijd wil Blue Jean (ook een knipoog naar het nummer van David Bowie) dialogeren met het heden: ‘Ik ben het beu dat iedereen zegt hoe ver we zijn gekomen, terwijl verraderlijke, homofobe wetten als deze over de hele wereld nog steeds bestaan. De erfenis van ‘Section 28’ is springlevend en het is slechts één voorbeeld van verschrikkelijke geïnstitutionaliseerde homofobie waar LGBTQIA+ gemeenschappen dagelijks mee te maken hebben.’
Het verhaal van Jean, een vrouw die worstelt met haar identiteit, wordt op een indringende wijze verteld en in een prachtige visuele stijl geportretteerd. Een indrukwekkend filmdebuut van de Britse Georgia Oakley: ‘Geïnspireerd door filmmakers als Kelly Reichardt en Chantal Akerman, probeer ik een hoofdpersoon te presenteren zonder verheerlijking of verkeerde voorstelling.’
Blue Jean werd geselecteerd voor het Giornate degli Autori-programma van het Filmfestival van Venetië, waar het bekroond werd met de Publieksprijs. De film won vier British Independent Film Awards, waaronder die voor de beste hoofdrol en beste debuterend scenarioschrijver.
Blue Jean
Regie: Georgia Oakley
Met: Rosy McEwen, Kerrie Hayes, Lucy Halliday
Land: Verenigd Koninkrijk
Jaar: 2022
Duur: 97 minuten
Distributie: Cinéart
