Nieuws

Opgelet! Dit is een gearchiveerd bericht. Het is mogelijk dat er belangrijke afbeeldingen, links en/of video’s ontbreken.

Indien een land van pakweg 11 miljoen inwoners jaarlijks meer dan 37 miljard euro besteedt aan de gezondheid van zijn burgers (3.616? per inwoner!) heb je de neiging te veronderstellen dat je als inwoner in goede handen bent. Of zou het ook kunnen, gezien het jaarlijks toenemen van deze overheidsuitgave, dat we ?iets? niet echt onder controle hebben? Feit is dat we nog lang niet aan de vooravond van een harmonieuze samenleving staan. Zover maakt het achtuurjournaal ons elke dag opnieuw duidelijk. Dat we meer inzicht en controle verwerven over ons lichaam en zijn processen staat buiten kijf. Wetenschappelijk onderzoek boomt en doet ons als nooit tevoren geloven in de maakbaarheid van de mens. Maar de werkelijkheid slaat ons tegelijkertijd flink rond de oren: uit die knowhow vloeit niet vanzelfsprekend geestelijke gezondheid voort, laat staan een waardige samenleving. Controle en inzicht blijkt geen synoniem te zijn voor geestelijke gezondheid. Maar maak dat maar eens de kapitalistische reuzen wijs. En ook binnen elk politiek manifest lees je dat welzijn steevast voortvloeit uit welvaart. Gek natuurlijk dat zulk een cultuur jaarlijks een toenemend aantal welvaartziektes genereert. Maar de boer, hij ploegde voort. Binnen deze dagelijkse werkelijkheid zien we gelukkig dat het ook anders kan met de geestelijke gezondheid van deze homo intellectus. Wereldwijd bestaan er tal van samenlevingsvormen, van ganse volkeren tot kleine coöperatieven, waar er een hoge graad van gemeenschapsgevoel en gelijkwaardigheid heerst. Laten we onszelf niet wijsmaken dat we het niet geweten hebben! Rondom ons zien we tal van gezinnen waar verdraagzaamheid en respect voor ieder individu als een rode draad door het gezinsleven loopt. Eenieder wordt er gewaardeerd in zijn uniek zijn en men biedt er de ruimte opdat elkeen zich kan ontplooien vanuit zijn of haar innerlijk potentieel én vanuit een aansluitend tempo. Zou het kunnen dat nu net die vrijheid, net dat onvoorwaardelijke geloof en vertrouwen in het zijn (i.p.v. het worden) van de medemens ervoor zorgen dat zulke burgers zich goed voelen in hun eigen vel en blaken van geestelijke gezondheid?! En zijn dat nu niet juist die ethische normen die vooral groeien op een bodem van kleinschaligheid i.p.v. onze grensoverschrijdende drang naar ?meer?, ?globaal? en ?wereldwijd?? Een goede verbondenheid en hechting met de ander én aan den lijve kunnen voelen wat je daden en handelingen zoal teweegbrengen smeekt om kleinschaligheid en een economisch en sociaal stelsel dat gebaseerd is op voldoende intimiteit en vertrouwen, niet? Misschien dat we de verlichtingsidealen van weleer, die ook gegroeid waren vanuit een gelijkaardig onbehagen betreffende de bestaande cultuur, eens moeten omarmen als voorwaarden voor een gezonde geest en niet zozeer betrekken op een vooruitgangsideaal (?Less? can be ?more?). Want alles wat evolueert kan dat enkel vanuit vrijheid, respect en verbondenheid. Gezonde geesten? open, nieuwsgierig en ruimdenkend – of ze nu binnen de politiek, de economie, de opvoeding of waar dan ook werkzaam zijn, brengen altijd een goede oogst voort na het ploegen van de akkers. Laten we dan ook onze medemensen niet opzadelen met onze geïdealiseerde monocultuur maar het wereldveld diversiteit schenken. Van maakbaarheid naar smaakbaarheid! Sylvain Peeters, voorzitter deMens.nu en Luc Teuwen, vrijzinnig humanistisch consulent en auteur van de boeken over geestelijke gezondheid Dood van een therapeut en Dans jezelf Indien een land van pakweg 11 miljoen inwoners jaarlijks meer dan 37 miljard euro besteedt aan de gezondheid van zijn burgers (3.616? per inwoner!) heb je de neiging te veronderstellen dat je als inwoner in goede handen bent. Of zou het ook kunnen, gezien het jaarlijks toenemen van deze overheidsuitgave, dat we ?iets? niet echt onder controle hebben? Feit is dat we nog lang niet aan de vooravond van een harmonieuze samenleving staan. Zover maakt het achtuurjournaal ons elke dag opnieuw duidelijk. Dat we meer inzicht en controle verwerven over ons lichaam en zijn processen staat buiten kijf. Wetenschappelijk onderzoek boomt en doet ons als nooit tevoren geloven in de maakbaarheid van de mens. Maar de werkelijkheid slaat ons tegelijkertijd flink rond de oren: uit die knowhow vloeit niet vanzelfsprekend geestelijke gezondheid voort, laat staan een waardige samenleving. Controle en inzicht blijkt geen synoniem te zijn voor geestelijke gezondheid. Maar maak dat maar eens de kapitalistische reuzen wijs. En ook binnen elk politiek manifest lees je dat welzijn steevast voortvloeit uit welvaart. Gek natuurlijk dat zulk een cultuur jaarlijks een toenemend aantal welvaartziektes genereert. Maar de boer, hij ploegde voort.Binnen deze dagelijkse werkelijkheid zien we gelukkig dat het ook anders kan met de geestelijke gezondheid van deze homo intellectus. Wereldwijd bestaan er tal van samenlevingsvormen, van ganse volkeren tot kleine coöperatieven, waar er een hoge graad van gemeenschapsgevoel en gelijkwaardigheid heerst. Laten we onszelf niet wijsmaken dat we het niet geweten hebben! Rondom ons zien we tal van gezinnen waar verdraagzaamheid en respect voor ieder individu als een rode draad door het gezinsleven loopt. Eenieder wordt er gewaardeerd in zijn uniek zijn en men biedt er de ruimte opdat elkeen zich kan ontplooien vanuit zijn of haar innerlijk potentieel én vanuit een aansluitend tempo. Zou het kunnen dat nu net die vrijheid, net dat onvoorwaardelijke geloof en vertrouwen in het zijn (i.p.v. het worden) van de medemens ervoor zorgen dat zulke burgers zich goed voelen in hun eigen vel en blaken van geestelijke gezondheid?! En zijn dat nu niet juist die ethische normen die vooral groeien op een bodem van kleinschaligheid i.p.v. onze grensoverschrijdende drang naar ?meer?, ?globaal? en ?wereldwijd?? Een goede verbondenheid en hechting met de ander én aan den lijve kunnen voelen wat je daden en handelingen zoal teweegbrengen smeekt om kleinschaligheid en een economisch en sociaal stelsel dat gebaseerd is op voldoende intimiteit en vertrouwen, niet?Misschien dat we de verlichtingsidealen van weleer, die ook gegroeid waren vanuit een gelijkaardig onbehagen betreffende de bestaande cultuur, eens moeten omarmen als voorwaarden voor een gezonde geest en niet zozeer betrekken op een vooruitgangsideaal (?Less? can be ?more?). Want alles wat evolueert kan dat enkel vanuit vrijheid, respect en verbondenheid.Gezonde geesten? open, nieuwsgierig en ruimdenkend – of ze nu binnen de politiek, de economie, de opvoeding of waar dan ook werkzaam zijn, brengen altijd een goede oogst voort na het ploegen van de akkers. Laten we dan ook onze medemensen niet opzadelen met onze geïdealiseerde monocultuur maar het wereldveld diversiteit schenken. Van maakbaarheid naar smaakbaarheid!Sylvain Peeters, voorzitter deMens.nu en Luc Teuwen, vrijzinnig humanistisch consulent en auteur van de boeken over geestelijke gezondheid Dood van een therapeut en Dans jezelf