fbpx
deMens.nu

De zingeving van een waardig afscheid

Opgelet! Dit is een gearchiveerd bericht. Het is mogelijk dat er belangrijke afbeeldingen, links en/of video’s ontbreken.

De essentie van het debat over al dan niet biocrematie Als een dierbare komt te overlijden, is afscheid nemen een harde realiteit die vaak nog jaren nazindert. De recente berichten over de relatief nieuwe techniek van biocrematie ofwel resomatie hebben ons al behoorlijk wat doen nadenken over wat er met ons gebeurt na de dood. Kris Coenegrachts, directeur van het crematorium Westlede in Lochristi heeft grote twijfels over de ecologische en ethische meerwaarde van biocrematie. ?Biocrematie is helemaal niet grondig onderzocht. Crematoria zijn zeker niet tegen nieuwe technieken, maar vooraleer de wetgeving aan te passen moet het eerst gaan over bewezen techniek ondersteund door concrete gegevens en onafhankelijk onderzoek.? Natuurlijk zijn doden meer dan afvalstof, zoals docente Cultuurgeschiedenis Nadia Sels in haar opiniestuk in De Standaard (dd 14 oktober 2014) schrijft, en natuurlijk beschouwen we onze doden niet als grof vuil. Sels lijkt van mening dat wie een alternatief proces toepast voor verbranden of begraven, hierin elke rituele symboliek laat ontbreken en zo tekortdoet aan zijn medemens, en dus ook aan zichzelf. Als consulent verzorg ik regelmatig afscheidsplechtigheden en ik maak me enkele bedenkingen. De essentie van de huidige discussie rond biocrematie is het belang van een waardig afscheid. De manier waarop het lichaam teruggeschonken wordt aan de chemische/biologische keten van het bestaan, is voor velen een belangrijk gegeven, maar is dat in wezen niet. Hoe men dit afgeven ?omkadert?, blijkt des te meer de levende zielen te beroeren. Dat lijkt me wel terecht en dit ervaar ik ook op de werkvloer. ?Rituelen zijn voor heel veel mensen van bijzonder belang, al eeuwen lang door alle culturen heen. Ze helpen de geest, met al zijn herinneringen, hoop, schuldgevoelens en angsten deze onoverbrugbare leegte te verwerken om deze dan verder een plaats te geven binnen het leven van de nabestaanden.? Respect voor de doden, begint bij respect voor de levenden. Een waardig afscheidsritueel kan dan ook zijn begin kennen nog tijdens het leven. Een voorbeeld van een krachtig ritueel zou zo kunnen zijn: een voorafgaande wilsverklaring. Kiezen wat er met je eigen lichaam gebeurt, is veel meer dan enkel maar een wettelijk document invullen. Het is vooral een gezamenlijk beschouwend moment, van vriend tot vriend, van sterfelijke tot sterfelijke, om vrij van innerlijke schuld en zonder zorgen die laatste rechte lijn in volle waardigheid te mogen belopen. De manier waarop het lichaam ophoudt te bestaan, wordt daarmee een stuk minder belangrijk. Wat telt is het gedeelde moment, waar verdriet en een lach zich verenigen in één en dezelfde traan. Sylvain Peeters- Voorzitter deMens.nu ? Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw. Luc Teuwen -Vrijzinnig humanistische consulenten deMens.nu Vrijzinnig humanistische consulenten, werkzaam in de huizenvandeMens, verzorgen plechtigheden met het grootste respect en met de grootste zorgzaamheid, telkens weer opnieuw. De essentie van het debat over al dan niet biocrematieAls een dierbare komt te overlijden, is afscheid nemen een harde realiteit die vaak nog jaren nazindert. De recente berichten over de relatief nieuwe techniek van biocrematie ofwel resomatie hebben ons al behoorlijk wat doen nadenken over wat er met ons gebeurt na de dood. Kris Coenegrachts, directeur van het crematorium Westlede in Lochristi heeft grote twijfels over de ecologische en ethische meerwaarde van biocrematie.?Biocrematie is helemaal niet grondig onderzocht. Crematoria zijn zeker niet tegen nieuwe technieken, maar vooraleer de wetgeving aan te passen moet het eerst gaan over bewezen techniek ondersteund door concrete gegevens en onafhankelijk onderzoek.?Natuurlijk zijn doden meer dan afvalstof, zoals docente Cultuurgeschiedenis Nadia Sels in haar opiniestuk in De Standaard (dd 14 oktober 2014) schrijft, en natuurlijk beschouwen we onze doden niet als grof vuil. Sels lijkt van mening dat wie een alternatief proces toepast voor verbranden of begraven, hierin elke rituele symboliek laat ontbreken en zo tekortdoet aan zijn medemens, en dus ook aan zichzelf.Als consulent verzorg ik regelmatig afscheidsplechtigheden en ik maak me enkele bedenkingen. De essentie van de huidige discussie rond biocrematie is het belang van een waardig afscheid. De manier waarop het lichaam teruggeschonken wordt aan de chemische/biologische keten van het bestaan, is voor velen een belangrijk gegeven, maar is dat in wezen niet. Hoe men dit afgeven ?omkadert?, blijkt des te meer de levende zielen te beroeren. Dat lijkt me wel terecht en dit ervaar ik ook op de werkvloer.?Rituelen zijn voor heel veel mensen van bijzonder belang, al eeuwen lang door alle culturen heen. Ze helpen de geest, met al zijn herinneringen, hoop, schuldgevoelens en angsten deze onoverbrugbare leegte te verwerken om deze dan verder een plaats te geven binnen het leven van de nabestaanden.?Respect voor de doden, begint bij respect voor de levenden. Een waardig afscheidsritueel kan dan ook zijn begin kennen nog tijdens het leven. Een voorbeeld van een krachtig ritueel zou zo kunnen zijn: een voorafgaande wilsverklaring. Kiezen wat er met je eigen lichaam gebeurt, is veel meer dan enkel maar een wettelijk document invullen. Het is vooral een gezamenlijk beschouwend moment, van vriend tot vriend, van sterfelijke tot sterfelijke, om vrij van innerlijke schuld en zonder zorgen die laatste rechte lijn in volle waardigheid te mogen belopen.De manier waarop het lichaam ophoudt te bestaan, wordt daarmee een stuk minder belangrijk. Wat telt is het gedeelde moment, waar verdriet en een lach zich verenigen in één en dezelfde traan.Sylvain Peeters- Voorzitter deMens.nu ? Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw.Luc Teuwen -Vrijzinnig humanistische consulenten deMens.nuVrijzinnig humanistische consulenten, werkzaam in de huizenvandeMens, verzorgen plechtigheden met het grootste respect en met de grootste zorgzaamheid, telkens weer opnieuw.