fbpx
deMens.nu

Bestrijd de ongelijkheid, niet de vluchteling

Opgelet! Dit is een gearchiveerd bericht. Het is mogelijk dat er belangrijke afbeeldingen, links en/of video’s ontbreken.

Mensen wagen in haast steeds erbarmelijke omstandigheden de oversteek naar Europa, waar ze hopen op een betere toekomst. Veel te veel migranten bekopen die oversteek met hun leven. Wereldwijd zwelt de kritiek aan op hoe Fort Europa kil toekijkt vanop de kade en zich afvraagt hoe ze dit ?fenomeen? ?bestrijden? kan. Maar nog steeds blijven de grenzen gesloten. Hoeveel migranten moeten er nog omkomen? Iedereen heeft een fundamenteel recht op een goed leven. We hebben de basisvoorwaarden hiervoor verwoord in de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens. We moeten de vluchtelingen dus helpen, maar hoe? Zorgen we ervoor dat ze de oversteek niet meer kunnen wagen door muren te bouwen op hun continent? Vangen we hen op als ze (bijna) aanmeren om ze dan via de kafkaiaanse administratieve weg uit te wijzen? Bestrijden we mensensmokkel en ?handel, zonder de nood tot migreren te erkennen? Allemaal halfslachtige oplossingen, doekjes voor het bloeden. Ze gaan immers voorbij aan de kern van de zaak: de redenen die deze migranten hebben aangezet tot het ontvluchten van hun land. Pak het probleem aan, niet het symptoom Onze grenzen streng bewaken en mensensmokkel bestraffen is symptoombestrijding, het echte probleem blijft dan echter ongemoeid. Men vlucht immers voor iets. Voor oorlog, discriminatie, vervolging, armoede? Complexe oorzaken die een weerspiegeling zijn van wat er op sociaal, economisch, politiek en ecologisch vlak misloopt in de wereld. Het Westen mag niet langer hypocriet toekijken. We hebben immers een politiek en economisch aandeel in het leed van de vluchteling: zo ontginnen we er grondstoffen, zonder rekening te houden met de lokale bevolking en de leefomgeving en we verrijken ons ten koste van hen. We houden ons ver weg van de lokale conflicten omdat we daar geen economisch belang bij hebben. Zien we er wel een voordeel in, dan gaan we ons net te sterk moeien zonder rekening te houden met de lokale politieke en sociale evenwichten, waardoor we soms bewust het land ontwrichten. Op paternalistische wijze eist het Westen dat zij hun maatschappij op dezelfde manier organiseren, zonder te beseffen dat hun structuren voor hen kunnen werken en zonder de eigen neoliberale democratie in vraag te stellen. Leer hen vissen Als we deze migranten echt willen helpen, moeten we ervoor zorgen dat zij geen reden meer hebben om te vluchten. Onze internationale politiek moet gericht zijn op degelijke, ethische en duurzame ontwikkelingssamenwerking. En dan bedoel ik niet louter financiële hulp. Neen, ik heb het over echte ontwikkelingssamenwerking waarbij we de mensen emanciperen en hen in staat stellen hun eigen maatschappij en economie op te bouwen en te beheren. Zoals een oud Chinees spreekwoord zegt: ?Geef een man een vis en hij eet voor een dag, leer een man vissen en hij eet levenslang?. We moeten de lokale bevolking de middelen en kennis geven om voor zichzelf een betere toekomst te verkrijgen. Het vrijzinnig humanisme hecht grote waarde aan de mensenrechten, solidariteit, gelijke kansen en vrijheid. Ook het recht om zich vrij te mogen bewegen van en naar ons Europa. We kunnen niet langer blind zijn voor de fundamentele problemen in de ontwikkelende landen. Problemen waarvan we zelf misschien wel de oorzaak zijn. Het is onze morele plicht om elke mens die zoekt naar een menswaardig bestaan de kans te bieden deze te vinden. Sylvain Peeters voorzitter deMens.nu ? Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw Dit opiniestuk werd geschreven voor De Schakel. Mensen wagen in haast steeds erbarmelijke omstandigheden de oversteek naar Europa, waar ze hopen op een betere toekomst. Veel te veel migranten bekopen die oversteek met hun leven. Wereldwijd zwelt de kritiek aan op hoe Fort Europa kil toekijkt vanop de kade en zich afvraagt hoe ze dit ?fenomeen? ?bestrijden? kan. Maar nog steeds blijven de grenzen gesloten. Hoeveel migranten moeten er nog omkomen? Iedereen heeft een fundamenteel recht op een goed leven. We hebben de basisvoorwaarden hiervoor verwoord in de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens. We moeten de vluchtelingen dus helpen, maar hoe? Zorgen we ervoor dat ze de oversteek niet meer kunnen wagen door muren te bouwen op hun continent? Vangen we hen op als ze (bijna) aanmeren om ze dan via de kafkaiaanse administratieve weg uit te wijzen? Bestrijden we mensensmokkel en ?handel, zonder de nood tot migreren te erkennen? Allemaal halfslachtige oplossingen, doekjes voor het bloeden. Ze gaan immers voorbij aan de kern van de zaak: de redenen die deze migranten hebben aangezet tot het ontvluchten van hun land. Pak het probleem aan, niet het symptoom Onze grenzen streng bewaken en mensensmokkel bestraffen is symptoombestrijding, het echte probleem blijft dan echter ongemoeid. Men vlucht immers voor iets. Voor oorlog, discriminatie, vervolging, armoede? Complexe oorzaken die een weerspiegeling zijn van wat er op sociaal, economisch, politiek en ecologisch vlak misloopt in de wereld. Het Westen mag niet langer hypocriet toekijken. We hebben immers een politiek en economisch aandeel in het leed van de vluchteling: zo ontginnen we er grondstoffen, zonder rekening te houden met de lokale bevolking en de leefomgeving en we verrijken ons ten koste van hen. We houden ons ver weg van de lokale conflicten omdat we daar geen economisch belang bij hebben. Zien we er wel een voordeel in, dan gaan we ons net te sterk moeien zonder rekening te houden met de lokale politieke en sociale evenwichten, waardoor we soms bewust het land ontwrichten. Op paternalistische wijze eist het Westen dat zij hun maatschappij op dezelfde manier organiseren, zonder te beseffen dat hun structuren voor hen kunnen werken en zonder de eigen neoliberale democratie in vraag te stellen. Leer hen vissen Als we deze migranten echt willen helpen, moeten we ervoor zorgen dat zij geen reden meer hebben om te vluchten. Onze internationale politiek moet gericht zijn op degelijke, ethische en duurzame ontwikkelingssamenwerking. En dan bedoel ik niet louter financiële hulp. Neen, ik heb het over echte ontwikkelingssamenwerking waarbij we de mensen emanciperen en hen in staat stellen hun eigen maatschappij en economie op te bouwen en te beheren. Zoals een oud Chinees spreekwoord zegt: ?Geef een man een vis en hij eet voor een dag, leer een man vissen en hij eet levenslang?. We moeten de lokale bevolking de middelen en kennis geven om voor zichzelf een betere toekomst te verkrijgen. Het vrijzinnig humanisme hecht grote waarde aan de mensenrechten, solidariteit, gelijke kansen en vrijheid. Ook het recht om zich vrij te mogen bewegen van en naar ons Europa. We kunnen niet langer blind zijn voor de fundamentele problemen in de ontwikkelende landen. Problemen waarvan we zelf misschien wel de oorzaak zijn. Het is onze morele plicht om elke mens die zoekt naar een menswaardig bestaan de kans te bieden deze te vinden. Sylvain Peetersvoorzitter deMens.nu ? Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw Dit opiniestuk werd geschreven voor De Schakel.