Nieuws

Opgelet! Dit is een gearchiveerd bericht. Het is mogelijk dat er belangrijke afbeeldingen, links en/of video’s ontbreken.

De paus brengt vandaag een bezoek aan de Verenigde Naties in New York waar hij een toespraak zal houden. Ter gelegenheid hiervan wordt de vlag van de Heilige Stoel voor het VN gebouw gehesen, wat krachtens de op 10 september 2015 goedgekeurde Resolutie voor de permanente waarnemers toegelaten is. Nu de geel-witte vlag van het pausschap met de tiara en de sleutels wappert op het United Nations Plaza, is het absoluut opportuun dit dossier bij de VN van alle symboliek en semantiek te ontdoen. De actualiteit noopt immers tot een ferme herwaardering van het scheiding van kerk en staat beginsel. In tegenstelling tot het artikel 4 van het Handvest van de VN dat het lidmaatschap openstelt voor alle vredelievende staten die de in dit Handvest vervatte verplichtingen aanvaarden en die in staat en bereid zijn deze verplichtingen na te komen, is de Heilige Stoel zonder meer een religieuze autoriteit die geenszins beantwoordt aan de ter zake door het Verdrag van Montevideo van 1933 geponeerde criteria. We lezen op www.katholiek.org dat hoewel de Heilige Stoel volgens het internationale recht een soeverein volkenrechtssubject is, de Heilige Stoel geen staat is, maar het centrale bestuur van de Rooms-Katholieke Kerk en formeel en identiek is met het pausschap. En dat dit meteen het enige geval is waarin niet een territoriale staat, maar een natuurlijk persoon, de paus, volkenrechtelijke soevereiniteit bezit. En wat verder stellen we vast dat de status van de Heilige Stoel zijn rechtvaardigingsgrond vindt in ?het feit dat het uiteindelijk gaat om de mens, om zijn geest, zijn geloof en zijn ziel, waarover de politiek en de staat niet het laatste woord mogen hebben.? Met welk recht bekleedt een religieuze autoriteit dan een plaats naast soevereine staten? Want er is behalve de formele component ook de inhoudelijke intentionele component. De Heilige Stoel is een uitsluitend religieuze constructie die actief vanuit zijn bekeringsdrift op vele sferen van de internationale politiek inwerkt via zijn aanwezigheid in tal van organen. Als het Handvest de voornaamste beginselen inzake internationale betrekkingen codificeert uitgaande van de soevereine gelijkwaardigheid van staten, de fundamentele mensenrechten en gelijke rechten voor alle vrouwen en mannen, dan staat de aanwezigheid van de Heilige Stoel als permanent waarnemer bij de VN haaks op dit Handvest. De aanwezigheid van de Heilige Stoel bij de VN is dus per definitie een schending van het principe van scheiding van kerk en staat, of beter gezegd van levensbeschouwingen en staat. Klein detail: de paus is het staatshoofd van Vaticaanstad dat beschikt over en de wetgevende, en de uitvoerende en de rechterlijke macht. Al dan niet een geloof aanhangen behoort duidelijk tot de privésfeer van elk individu. Het staat elk mens vrij om al dan niet in een godheid te geloven; elke levensbeschouwing mag zich organiseren naar eigen goeddunken binnen de grenzen van de soevereiniteit van de Staat. Een democratie erkent in hoofde van elk individu een zekere autonomie die geëerbiedigd en gewaarborgd moet worden onder meer door een gelijke behandeling te garanderen ten opzichte van elk individu en elke particuliere groepering. Op het domein van de eigen activiteiten kunnen de religieuze instellingen dan wel een autonome normatieve bevoegdheid claimen. In een systeem gebaseerd op de scheiding van levensbeschouwingen en staat, geldt onherroepelijk het principe van de voorrang van de burgerlijke juridische rechtsorde op de religieuze voorschriften, voor zover het burgerlijk recht de standaarden van de mensenrechtenverdragen en deze eigen aan democratische staatsvoering respecteert. Als we ervan uitgaan dat de VN een instelling is die alle staten wil samenbrengen om vrede te bewerkstelligen dan kan zij dit enkel doen mits de premissen van neutraliteit en objectiviteit in acht te nemen. Het zijn minimumgaranties die ervoor moeten zorgen dat de toekomst wordt gevrijwaard van dramatische humanitaire excessen als gevolg van het samengaan van religie en staat. Dat de Heilige Stoel zijn positie bij de VN niet meer kan aanwenden om kinder- en vrouwenrechten overal ter wereld terug te schroeven. Dat de Heilige Stoel zijn verantwoordelijkheid niet meer kan afwentelen inzake de schandaaldossiers in de Katholieke Kerk. Dat de Heilige Stoel zijn positie van permanent waarnemer niet meer kan gebruiken om een brede consensus binnen VN te blokkeren door een minderheidsvisie te ontwikkelen met een impact op mensen overal ter wereld, gelovig of ongelovig. Dat nergens ter wereld het canoniek recht, de sharia, de hindoeïstische rechtspraak en andere religieuze normatieve stelsels de bovenhand halen op de civielrechtelijke regelgeving en het Verdrag van de rechten van de mens. Dat theocratieën niet erkend zouden worden binnen het internationale rechtsbestel? Concluderend kunnen we dus stellen dat een instelling als de Verenigde Naties uit hoofde van de beginselen van de rechten van de mens, de scheiding van kerk en staat, en de gelijke behandeling van alle rechtssubjecten, het zichzelf verplicht is de Heilige Stoel de status van permanent waarnemer van de VN te ontnemen. Dit zou meteen ook een einde maken aan de hypothese dat andere levensbeschouwingen de precedentswaarde van dit katholieke lidmaatschap zouden opwerpen en op basis van de billijkheid en de gelijkwaardigheid eveneens toetreding zouden eisen. De perversiteit van de gedachte dat het kalifaat die stap zou zetten is immers ondraaglijk. Sylvain Peeters, Voorzitter deMens.nu (Unie Vrijzinnige verenigingen) De paus brengt vandaag een bezoek aan de Verenigde Naties in New York waar hij een toespraak zal houden. Ter gelegenheid hiervan wordt de vlag van de Heilige Stoel voor het VN gebouw gehesen, wat krachtens de op 10 september 2015 goedgekeurde Resolutie voor de permanente waarnemers toegelaten is. Nu de geel-witte vlag van het pausschap met de tiara en de sleutels wappert op het United Nations Plaza, is het absoluut opportuun dit dossier bij de VN van alle symboliek en semantiek te ontdoen. De actualiteit noopt immers tot een ferme herwaardering van het scheiding van kerk en staat beginsel. In tegenstelling tot het artikel 4 van het Handvest van de VN dat het lidmaatschap openstelt voor alle vredelievende staten die de in dit Handvest vervatte verplichtingen aanvaarden en die in staat en bereid zijn deze verplichtingen na te komen, is de Heilige Stoel zonder meer een religieuze autoriteit die geenszins beantwoordt aan de ter zake door het Verdrag van Montevideo van 1933 geponeerde criteria. We lezen op www.katholiek.org dat hoewel de Heilige Stoel volgens het internationale recht een soeverein volkenrechtssubject is, de Heilige Stoel geen staat is, maar het centrale bestuur van de Rooms-Katholieke Kerk en formeel en identiek is met het pausschap. En dat dit meteen het enige geval is waarin niet een territoriale staat, maar een natuurlijk persoon, de paus, volkenrechtelijke soevereiniteit bezit.En wat verder stellen we vast dat de status van de Heilige Stoel zijn rechtvaardigingsgrond vindt in ?het feit dat het uiteindelijk gaat om de mens, om zijn geest, zijn geloof en zijn ziel, waarover de politiek en de staat niet het laatste woord mogen hebben.?Met welk recht bekleedt een religieuze autoriteit dan een plaats naast soevereine staten? Want er is behalve de formele component ook de inhoudelijke intentionele component. De Heilige Stoel is een uitsluitend religieuze constructie die actief vanuit zijn bekeringsdrift op vele sferen van de internationale politiek inwerkt via zijn aanwezigheid in tal van organen. Als het Handvest de voornaamste beginselen inzake internationale betrekkingen codificeert uitgaande van de soevereine gelijkwaardigheid van staten, de fundamentele mensenrechten en gelijke rechten voor alle vrouwen en mannen, dan staat de aanwezigheid van de Heilige Stoel als permanent waarnemer bij de VN haaks op dit Handvest. De aanwezigheid van de Heilige Stoel bij de VN is dus per definitie een schending van het principe van scheiding van kerk en staat, of beter gezegd van levensbeschouwingen en staat. Klein detail: de paus is het staatshoofd van Vaticaanstad dat beschikt over en de wetgevende, en de uitvoerende en de rechterlijke macht.Al dan niet een geloof aanhangen behoort duidelijk tot de privésfeer van elk individu. Het staat elk mens vrij om al dan niet in een godheid te geloven; elke levensbeschouwing mag zich organiseren naar eigen goeddunken binnen de grenzen van de soevereiniteit van de Staat. Een democratie erkent in hoofde van elk individu een zekere autonomie die geëerbiedigd en gewaarborgd moet worden onder meer door een gelijke behandeling te garanderen ten opzichte van elk individu en elke particuliere groepering.Op het domein van de eigen activiteiten kunnen de religieuze instellingen dan wel een autonome normatieve bevoegdheid claimen. In een systeem gebaseerd op de scheiding van levensbeschouwingen en staat, geldt onherroepelijk het principe van de voorrang van de burgerlijke juridische rechtsorde op de religieuze voorschriften, voor zover het burgerlijk recht de standaarden van de mensenrechtenverdragen en deze eigen aan democratische staatsvoering respecteert.Als we ervan uitgaan dat de VN een instelling is die alle staten wil samenbrengen om vrede te bewerkstelligen dan kan zij dit enkel doen mits de premissen van neutraliteit en objectiviteit in acht te nemen. Het zijn minimumgaranties die ervoor moeten zorgen dat de toekomst wordt gevrijwaard van dramatische humanitaire excessen als gevolg van het samengaan van religie en staat. Dat de Heilige Stoel zijn positie bij de VN niet meer kan aanwenden om kinder- en vrouwenrechten overal ter wereld terug te schroeven. Dat de Heilige Stoel zijn verantwoordelijkheid niet meer kan afwentelen inzake de schandaaldossiers in de Katholieke Kerk. Dat de Heilige Stoel zijn positie van permanent waarnemer niet meer kan gebruiken om een brede consensus binnen VN te blokkeren door een minderheidsvisie te ontwikkelen met een impact op mensen overal ter wereld, gelovig of ongelovig. Dat nergens ter wereld het canoniek recht, de sharia, de hindoeïstische rechtspraak en andere religieuze normatieve stelsels de bovenhand halen op de civielrechtelijke regelgeving en het Verdrag van de rechten van de mens. Dat theocratieën niet erkend zouden worden binnen het internationale rechtsbestel?Concluderend kunnen we dus stellen dat een instelling als de Verenigde Naties uit hoofde van de beginselen van de rechten van de mens, de scheiding van kerk en staat, en de gelijke behandeling van alle rechtssubjecten, het zichzelf verplicht is de Heilige Stoel de status van permanent waarnemer van de VN te ontnemen.Dit zou meteen ook een einde maken aan de hypothese dat andere levensbeschouwingen de precedentswaarde van dit katholieke lidmaatschap zouden opwerpen en op basis van de billijkheid en de gelijkwaardigheid eveneens toetreding zouden eisen. De perversiteit van de gedachte dat het kalifaat die stap zou zetten is immers ondraaglijk. Sylvain Peeters, Voorzitter deMens.nu (Unie Vrijzinnige verenigingen)