Zo heeft de aarde ons geleerd – dat al wat leeft zal bloeien
In een huisvandeMens kan je terecht voor informatie, gesprekken, allerhande vrijzinnig humanistische activiteiten, vrijwilligerswerk en de viering van belangrijke momenten via plechtigheden. Er bestaat niet zoiets als dé vrijzinnig humanistische plechtigheid. Er wordt belang gehecht aan de eigenheid van elke mens. De manier waarop je naar jezelf, de mensen rondom jou en de wereld kijkt, bepaalt ten dele hoe je omgaat met mijlpalen in je leven, zoals een huwelijk of relatieviering, een geboorte of adoptie, een overlijden of afscheid.
Zondag 25 oktober 2016 organiseerde het huisvandeMens Antwerpen voor de derde keer een vrijzinnig humanistische herdenkingsplechtigheid in het crematorium van Antwerpen.
Het is een jaarlijks terugkerende herdenkingsplechtigheid voor nabestaanden die de laatste twee jaar bij het huisvandeMens een afscheidsplechtigheid hebben laten verzorgen. Hieronder leest u het verslag van Lies Ver Braeken van het huisvandeMens Antwerpen.
Ondanks de kilte van de herfst en de eerste echte kou werd het een warme middag.
Warmte, gewoon door het samen zijn met anderen, met mensen die ook verdriet hebben, die iemand verloren hebben waar ze zo van houden en zo van gehouden hebben.
Warmte, door het zich verbonden, gehoord en begrepen voelen.
Die zondagmiddag maakten we tijd om even op adem te komen en de dagelijkse beslommeringen en verplichtingen op de achtergrond te plaatsen.
We maakten tijd om te luisteren naar wat we diep van binnen voelen, om te luisteren naar ons gemis en bovenal om te luisteren naar ons verdriet. Dat kan, en vooral dat mag, tijdens een herdenkingsmoment als dit.
Livemuziek, beelden en teksten boden de gelegenheid om herinneringen aan het leven van de overledenen op te halen, ze te koesteren, dichtbij te houden … en om te inspireren, te ontroeren en te troosten.
Een rouwproces kan jaren duren, want rouw kost veel tijd.
Met de herdenkingsplechtigheid dragen we ons steentje bij om nabestaanden in rouw warmte en aandacht te geven en de kans te bieden hun gevoelens de vrije loop te laten.
De symbolische handeling was een emotioneel moment. De namen van de 49 overledenen die we herdachten werden luidop uitgesproken. Simultaan schreef een kalligraaf de naam op een canvas. Ondertussen konden de nabestaanden vooraan een kaarsje aansteken en laten drijven in een schaal gevuld met water. Een symbolische manier om herinneringen en gedachten vast te houden.
Ten slotte kreeg de familie een bloempotje met zaden van een vergeet-me-nietje in.
Heel toepasselijk, niet alleen door zijn naam. Een vergeet-me-nietje is ook gekend als een overlevende plant: tegen het einde van de herfst verdwijnt hij onder de grond om te overwinteren, maar in de lente komt hij terug naar boven om te groeien en te bloeien en zo the circle of life rond te maken.
Een beetje zoals het gedicht van Toon Hermans.
De bomen komen uit de grond
En uit hun stam de twijgen
En iedereen vindt het heel gewoon
Dat ze weer bladeren krijgen
We zien ze vallen naar de grond
En dan opnieuw weer groeien
Zo heeft de aarde ons geleerd
Dat al wat leeft zal bloeien
En … er wordt wel eens gezegd: bij elk einde komt een nieuw begin om de hoek gluren. Wie weet, misschien was dit herdenkingsmoment voor sommigen een nieuw begin.
Bekijk het artikel in deMens.nu in 2016
