fbpx
deMens.nu

Jean-Jacques Amy: “Sta op en ga de strijd aan!”

Jean-Jacques Amy, emeritus hoogleraar gynaecologie en verloskunde aan de VUB

Op 14 en 15 maart 2022 stuurde ik twee “dringende” e-mails aan de directeur-generaal van de FIGO (Internationale Vereniging van Verloskundigen en Gynaecologen) in Londen, met het vriendelijke verzoek aan haar of haar medewerkers mij in te lichten over de identiteit en het e-mailadres van de voorzitter van de Russische Vereniging van Verloskundigen en Gynaecologen (RSOG).

Pas zes dagen later werd ik via een derde partij op de hoogte gebracht van de reactie van de FIGO op mijn vraag. Op 16 maart was, met de hulp van het secretariaat van de Vlaamse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie, de volgende e-mail inmiddels verzonden aan professor Vladimir Serov, voorzitter van de RSOG.

Brief aan mijn Russische collega

Geachte voorzitter van de Russische Vereniging van Verloskundigen en Gynaecologen, Geachte professor Serov,

De Associated Press meldde op 14 maart dat een zwangere vrouw en haar baby zijn omgekomen nadat de Russische strijdkrachten het kraamkliniek in Marioepol, Oekraïne, hadden gebombardeerd waar zij zou bevallen.

Op een video en foto’s die afgelopen woensdag door journalisten van AP werden gemaakt na de aanval van het Russische leger op de kraamkliniek, was te zien hoe de zwaargewonde zwangere vrouw op een brancard werd weggedragen. Ze streelde haar buik terwijl reddingswerkers haar haastig wegvoerden om haar de dringende zorg te verlenen die ze nodig had. De beangstigende beelden zijn wereldwijd gezien – behalve waarschijnlijk in Rusland.

De vrouw werd naar een ander ziekenhuis gebracht, waar artsen probeerden haar in leven te houden. Chirurg Timur Marin ontdekte dat het bekken van de vrouw was verbrijzeld en dat een van haar heupen was afgescheurd. Er werd een keizersnede uitgevoerd, maar de baby werd doodgeboren. De vrouw zelf kon niet worden gered.

Als gezondheidswerker maak ik mij ernstig zorgen over de vernietiging van huizen van burgers, scholen, gezondheidsvoorzieningen (zoals het kraamziekenhuis in Marioepol), en konvooien van burgers. Ik beschouw het als mijn morele plicht u te smeken tussenbeide te komen bij de civiele en militaire autoriteiten van uw land om een einde te maken aan deze flagrante en afschuwelijke schendingen van de mensenrechten. Bij voorbaat hartelijk dank.

Namens de Vlaamse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie,

Hoogachtend,

Dr. Jean-Jacques Amy

 

Apathie van medische gezondheidsorganisaties

Op het ogenblik van dit schrijven (20 maart) is de ontvangst van mijn brief door de geadresseerde niet bevestigd, maar dat uitblijven van een reactie was te verwachten. Ik stuurde een kopie van de brief naar vijftig collega’s, in binnen- en buitenland, en vroeg een aantal van hen de wetenschappelijke vereniging waartoe zij behoren, te smeken een soortgelijke brief te schrijven aan een Russische contactpersoon. Acht collega’s hebben dat gedaan. Tot dusver zijn, voor zover ik weet, twee soortgelijke berichten als het mijne verzonden.

In een kort maar opmerkelijk artikel stelt Richard Horton, hoofdredacteur van The Lancet, terecht dat de gezondheidsorganisaties in de West-Europese landen “jammerlijk” op geen enkele manier hebben bijgedragen aan de voorbereiding van de huisvesting en de zorgverlening aan de te verwachten massale toevloed van vluchtelingen die Oekraïne ontvlucht – een land dat systematisch door het Russische leger wordt verwoest. Ik citeer met diep respect en volledige steun de volgende uitspraak van Richard Horton: “De Oekraïense vluchtelingencrisis is een gezondheidscrisis en de geneeskunde zou een krachtige stem moeten hebben bij het vormgeven van publieke en politieke actie. Men zou hieraan kunnen toevoegen dat gezondheidswerkers traag zijn geweest met het uiten van hun bezorgdheid en hun verontwaardiging over de dramatische gebeurtenissen die zich sinds meer dan vier weken in Oost-Europa voordoen.

Onder gezondheidswerkers, decanen en ander personeel van medische scholen, ziekenhuisbestuurders, redacteuren van medische tijdschriften, en leidinggevenden van medische genootschappen, bestaat angst – en vaak een openlijke onwil – om te protesteren tegen onrechtvaardigheid en om politieke autoriteiten die mensenrechten schenden of schendingen daarvan toestaan, te vermanen. De essentie van geneeskunde is hulpverlening aan medemensen en het is de dwingende plicht van bovengenoemde personen om aanzienlijk meer aandacht te besteden aan sociale en humanitaire kwesties, en om in dit opzicht een veel strijdbaarder standpunt in te nemen. Wij moeten allen opstaan en de strijd aangaan in deze gevaarlijke tijden, en ons vreedzaam, vastberaden, halsstarrig verzetten tegen diegenen in ons midden en onder de politieke belanghebbenden, die erop uit zijn de openbare en individuele vrijheden in te perken en geweld te gebruiken. De oorlog in Oekraïne moet ophouden en degenen die verantwoordelijk zijn voor het toebrengen van ondraaglijk lijden aan tientallen miljoenen mensen moeten door het Internationaal Strafhof worden vervolgd.

 

Dit artikel werd eerder gepubliceerd op Taylor & Francis Online. Met toestemming van de auteur hebben we het stuk vertaald en gepubliceerd op onze website.