Nieuws

Chloë Nuñez Garcia maakte voor deMens.nu de postkaart getiteld New Year, New Me. In haar eigen atelier laat Chloë haar inspiratie de vrije loop en reflecteert ze over thema’s als vrouwelijkheid, intimiteit en verlangen. Ontdek meer over haar werk.

Jouw ontwerp is gebruikt voor de nieuwjaarskaart van deMens.nu en werd enthousiast ontvangen. Hoe ben je tot het ontwerp ‘New Year, New Me’ gekomen?

Het vertegenwoordigt het heruitvinden van jezelf. Zeker als je als vrouw opgroeit. Er zijn zoveel nieuwigheden waarmee je in je leven wordt geconfronteerd. Elk jaar leer je nieuwe dingen en telkens moet je jezelf heruitvinden. Op basis van de nieuwe ervaringen, door de nieuwe mensen die je ontmoet … Je verandert op gebied van intimiteit, op gebied van verlangen, van vrouwelijkheid en van vrouw-zijn. Er zijn dan nieuwe indrukken die je ontwikkelt in jezelf. Het beeld toont fragiliteit, je wil je vrouwelijkheid laten zien, maar toch blijf het fragiel. Dat is de lijm die heel dikwijls terugkomt in mijn werk: hoe denk je als vrouw, hoe ga je om met bepaalde gevoelens?

Is je werk iets persoonlijks?

Dat komt uit mijn eigen persoonlijke beleving. Ik ben daar ook veel mee bezig. Wat is de rol van de vrouw? Ik werk in een mannelijke omgeving en dat is geen probleem, maar ik sta er wel bij stil. Als vrouw denk ik anders, voel ik de dingen anders aan. Voor mij is dat een pluspunt. En dat alles is terug te vinden in mijn werken, mijn persoonlijke ervaringen. Ik zoek ook bewust die thematiek op. Veel van mijn werken bevatten een deel van mij. Ook al zou je dat niet meteen zeggen. Dat moet trouwens niet noodzakelijk gecommuniceerd worden met de kijker. Iedereen kan dan zijn eigen verhaal van een bepaald beeld maken. Maar stiekem zit daar ook een deel van mijzelf in verborgen. Dat is dan wel soms vertekend, maar ik doe dat heel bewust. Ik ben beïnvloed door de werken van Anne-Mie Van Kerckhoven, een Antwerpse artiest die ook veel rond vrouw-zijn werkt, zoals wat is de rol van de vrouw in de maatschappij.

Je hebt al verschillende exposities achter de rug. Zo was 2019 een druk jaar voor jou. Je zit duidelijk niet stil?

Ik ben inderdaad in de flow van exposeren. Sinds een jaar schilder ik in een atelier en dat helpt om meer werken te produceren. Ik werk ook met collages en daardoor genereer ik continu beelden. Ik heb voortdurend inspiratie en ik ben iemand die continu bezig wil zijn. Mijn werk en mijn kunst zijn ook intens.  Dat maakt mij volledig als persoon. Beide complementeren elkaar ook, mijn werk en mijn privéleven. Ik prijs mij gelukkig dat ik kan exposeren. Ik werk graag rond thema’s. Ik heb bijvoorbeeld een tentoonstelling rond organic body’s gemaakt: de relatie tussen het lichaam en bepaalde vormen. Er was ook een tentoonstelling rond the night shift: het leven ’s nachts, de gevoelens, de emoties, de gedachten die in je opkomen. Ik heb veel geëxperimenteerd met mijn werk. Het is mijn missie om iets rond het vrouw-zijn te maken. Bovendien heb ik een positieve mindset. Als je gelooft dat je iets kan bereiken, dan ga je daar ook naar handelen. En dan bereik je het effectief.

Wat me opviel in je werken is dat je veel met Frans en Engels werkt. Is dat bewust?

Ik ben tweetalig. Alle titels van mijn werken bedenk ik samen met mijn vader. Ik vertel hem welk beeld ik in mij heb en samen zoeken we dan naar een titel. Dat is ook een creatief proces op zich.  Ik woonde een tijdje in een kunstcollectief in Canada, daarom dat ik soms in het Engels denk en schrijf.  Ik teken en schilder al mijn hele leven, meer als ontspanning. Door in het kunstcollectief te wonen, kwam ik tot de conclusie dat er meerdere kunstvormen als expressie zijn. Ik ben cursussen beginnen te volgen, heb technieken geleerd …

Is dat iets waarmee je je boterham wil verdienen?

Voor mij is het een passie. Ik heb een paar werken verkocht en dat mensen die dan in hun living willen hangen geeft veel voldoening. We zien wel wat komt.