Nieuws

Interview met jongeren van het CGSO

Artikel verschenen in deMens.nu Magazine jg11 nr3. Lees hier meer artikels uit de reeks ‘Jong.nu’.

Het Centrum voor Geboorteregeling en Seksuele Opvoeding, kortweg CGSO, streeft naar een positieve beleving van seksualiteit en intimiteit. Daarvoor rekent het op een diverse ploeg van geëngageerde mensen. Ook jongeren zijn er meer dan welkom. We spreken met drie van hen over hun inzet en enthousiasme, namelijk met vaste medewerker Ymke Snauwaert, stagiaire Hanne Christiaens en vrijwilliger Oona Lauwers.

Liza Janssens

Hoe ben je bij het CGSO terechtgekomen?

Ymke Snauwaert, 25 jaar: Relaties en seksualiteit hebben mij altijd geïnteresseerd, ik schreef er ook een masterproef over. Na mijn studies ging ik aan de slag bij het JAC in Oostende, waar ik aan een project rond relaties, seksualiteit en vormingswerk kon meewerken. Het werd mijn passie, en dus solliciteerde ik meteen toen er bij het CGSO een vacature vrijkwam.

Oona Lauwers, 20 jaar: Ik ben hier als stagiaire begonnen en deed het werk zo graag dat ik nadien als jobstudent en vrijwilliger ben gebleven.

Hanne Christiaens, 23 jaar: Voor mijn stage wilde ik aan vormingswerk doen en alles rond seksualiteit interesseert mij, dus het CGSO was een logische keuze.

 

Waar houdt het CGSO zich precies mee bezig?

Ymke: Het CGSO vervult verschillende functies. Onze corebusiness is het geven van interactieve vormingen rond relaties, seksualiteit en aanverwante thema’s. Daarnaast werken we aan tal van projecten mee. Zo hebben we onlangs in samenwerking met de Vrouwenraad een vormingskoffer over menstruatie uitgewerkt. Verder hebben we ook een onthaalfunctie, waarbij we informatie verstrekken en waar nodig doorverwijzen. En we beheren ook een uitleendienst voor educatief materiaal van Sensoa. (lees verder onder de foto)

 

 

Wat doet ieder van jullie binnen die veelzijdige werking?

Oona: Voor mijn stageopdracht werkte ik vooral mee aan Schilders op bezoek, de vormingskoffer over menstruatie. Daarnaast gaf ik vormingen en werkte ik rond methodiekontwikkeling.

Hanne: Ik geef vooral vormingen.

Ymke: En ik houd me hoofdzakelijk bezig met de vormingen en vormingswerkers. Dat betekent dat ik de databank beheer, mezelf bijschool, de stagiairs en vrijwilligers opleid, en de nascholingen verzorg.

 

Hoe probeer je het verschil te maken?

Oona: Door jongeren een luisterend oor te bieden. Al te vaak worden ze in een bepaalde richting geduwd en op school moeten ze vooral luisteren. Via het CGSO wil ik diegene zijn die hen écht hun verhaal laat vertellen.

Hanne: Ik houd er ook van om hun gedachtegang al eens in twijfel te trekken. Door te vragen of iets wel zo is, gaan ze zelf nadenken en dan stellen ze soms vast dat ze in hokjes denken, terwijl ze dat net niet willen. Dus ik schud hen wakker en breng zo het balletje aan het rollen.

Ymke: Ik wil onze thema’s bespreekbaar maken voor jongeren die dat thuis niet kunnen, of die met vragen zitten die ze zelfs aan hun vrienden niet durven te stellen. Door over die onderwerpen te spreken, wordt het duidelijk dat je bijvoorbeeld helemaal niet raar bent als je op je zeventiende nog niet menstrueert.

 

“Een luisterend oor bieden,
thema’s bespreekbaar maken”

 

Wat was het leukste dat je al gedaan hebt?

Hanne: Met jongeren in gesprek gaan, vind ik het leukste.

Oona: De reacties die je krijgt wanneer je naar een school terugkeert: de jongeren reageren enthousiast, ze kennen je naam nog, ze vragen wanneer je nog eens langskomt, ze geven te kennen dat ze iets aan de workshop hadden … Die waardering is geweldig.

Ymke: Dat is het zeker. Ook als je nog door de leerkrachten wordt uitgenodigd voor een tas koffie vooraleer je vertrekt, of als je mag aanschuiven bij het middageten. Het geeft je het gevoel dat ze vertrouwen in je hebben en dat is belangrijk want doorgaans zijn de leerkrachten niet aanwezig bij de workshops.

 

Heb je ook al moeilijke of vervelende momenten meegemaakt?

Ymke: Groepen waar je helemaal geen beweging in krijgt, zijn frustrerend. We weten dan ook graag op voorhand dat de groep niet zo ontvankelijk is voor onze thema’s, zodat we andere methodieken kunnen hanteren. We werken bijvoorbeeld met stellingen en als er tussen zitten waar de groep defensief tegenover staat, dan ben je die snel kwijt.

Oona: Vorig jaar was er een incident waarbij een homoseksuele man via Grindr was gelokt en werd afgeranseld. In diezelfde periode gaf ik een workshop waar harde woorden over holebi’s vielen. Dat raakte mij toen echt. Als professional moet je daar goed mee kunnen omgaan en kanaliseren.

Wat ik ook verschrikkelijk vind zijn leerkrachten die je workshop binnenvallen en dan bijvoorbeeld homofobe uitspraken doen. Al je energie is dan verloren moeite. Of ze kondigen ons aan als: “Ze zijn hier voor de seks.” Hoe verwachten ze dan nog dat die jongeren respect voor ons gaan opbrengen?

Ymke: Sommige verhalen over grensoverschrijdend gedrag geven me een gevoel van machteloosheid. Ik zou willen dat ik dan een antwoord had en dat de getroffenen zo’n ervaring niet hadden moeten ondergaan. Jongeren geven ook vaak aan dat ze niet begrijpen dat zo’n dingen nog steeds gebeuren of dat hun eigen klasgenoten zo homofoob denken … Dat blijft wel eens aan me kleven wanneer ik naar huis ga.

Hanne: Soms is het heftig wat je verneemt van jongeren die al extreme situaties hebben meegemaakt of opgevangen. Ik heb al momenten gehad dat ik even moest slikken vooraleer ik de draad weer kon oppikken. Gelukkig kan ik nadien wel bij mijn collega’s ventileren.

 

Wat heb je over jezelf geleerd door bij het CGSO te werken?

Ymke: Dat ik mezelf soms toch op een vooroordeel betrap, hoewel ik probeer er geen te hebben. Ik ben niet altijd zo open-minded als ik denk. Maar ik ben blij dat ik mezelf dan in vraag kan stellen.

Oona: Ik wist helemaal niet wat ik na mijn opleiding Sociaal Werk wilde doen, maar door hier te werken heb ik een toekomstvisie kunnen uittekenen: ik wil seksuologie bijstuderen.

Hanne: Toen ik hier startte, dacht ik dat ik zelfzeker was, maar gewoon onzeker overkwam. Tot ik er geleidelijk aan achter kwam dat ik toch niet zo zelfzeker was als ik dacht. Ik heb hier de kans gekregen om daarin te groeien en heb dus vooral meer zelfzekerheid gekregen.

 

Hoe zou je andere jongeren warm maken om als vrijwilliger bij het CGSO aan de slag te gaan?

Oona: Met wat ik vaak in de workshops zeg: “Ik mag elke dag over seks praten, wat is er leuker?”

Ymke: Dat is zeker een prettig aspect van het werk. Het is echter ook een supergevarieerde job, waar je echt kan doen wat je leuk vindt en waar je goed in bent. Zelf ben ik niet zo sterk in schrijven en dan krijg ik hulp van een collega die dat wel graag doet. Het is ook geen 9-to-5-job. We werken met deadlines, maar als je al eens later op de dag wil beginnen dan kan dat, evengoed als tot tien uur ’s avonds doorwerken. Bovendien kom je op veel plaatsen, omdat we in bijna heel Vlaanderen en Brussel workshops geven.

Je krijgt hier ook veel erkenning voor je werk. Je wordt erbij betrokken op een manier die je zelf kiest, je hoeft niet alles te doen, je mag je toeleggen op wat je graag doet, al is het bijvoorbeeld maar onze Facebookpagina pimpen. En je engagement hoeft ook niet langdurig te zijn.

Hanne: Ongeacht het statuut waarin je hier werkt, je wordt niet anders behandeld. Zo ben ik stagiaire, maar ik word als een volwaardige medewerker gezien. Ook de vrijwilligers worden evenwaardig behandeld.

 

Meer weten?

CGSO, Centrum voor Geboorteregeling en Seksuele Opvoeding: meer informatie vind je hier.

Schilders op bezoek, vormingskoffer over menstruatie: klik hier.

Lees ook: Vrijwilligers bij het CGSO, artikel verschenen in deMens.nu Magazine jg9 nr3.

Meer artikels uit het dossier ‘En wat met seks?’ in deMens.nu Magazine: neem hier een kijkje.